zaterdag 19 december 2015

thumbnail

#Bruggenloop 2015

Auto volgeladen tassen met broodjes en drinken, schone kleding... lijkt wel een schoolreisje. Op naar Rotterdam, onderweg lekker kletsen, voorin twee mannen die over koetjes en kalfjes lullen achterin twee vrouwen die over hun nieuw op te zetten bedrijfje kletsen..Ik geniet, hier en daar een lach en voor we het weten staat de auto geparkeerd in Zuid. Laatste stukje lopen we naar het mooiste stadion van Nederland, De Kuip!

Totaal niet zenuwachtig en eigenlijk zo relaxt als wat loop ik rond, bestelde shirt ophalen, onderweg een afgrijselijk lelijke groene #DWS muts mee gepakt, laatste dingen gefixt, start nummer op laten spelden, trainingsbroek uit, ik ben er klaar voor. 

Naar het stadionplein waar het langzaam volloopt met lopers, wij gaan ons lichtje nog even ophalen en dan zijn we ready to go. Wat ik op zo'n moment zo leuk vind om te zien is de verscheidenheid aan mensen die gaan hardlopen, als ook de kleding combinaties die je er ziet.. :-) glimlachen ga ik ervan. 

Foto links, foto rechts, hey jij ook hier.. Hoi en succes straks. Wachten nog heel lang wachten alvorens we mogen 15;30 dacht ik los te mogen, nee dan gaat de eerste start golf pas, wij mogen pas om 15:50 aan de run beginnen.

Vol met energie en een gekke bui loop ik de eerste kilometers...3 km toen begon de ellende, wat ik mij toen nog niet realiseerde, rechter knie voelde bij km 3 vervelend aan. Bij km 5 nog vervelender en bij km 7 stond ik op het punt om te stoppen, even wat gerekt en de spanning eraf en hop door, Iris weer opgezocht en samen verder. Km 10 en 11 pijn veel pijn, brienenoordbrug op ging nog wel kwestie van doorbijten en de pijn negeren, of het slim is dat zien we later wel, ik wilde Iris gewoonweg niet haar eerste 15 km alleen laten. Oké brug af heftige steken, knie is niet meer te buigen, dus met bijna gestrekt been de laatste 4 km uitlopen.

En die waren lang, zwaar, pijnlijk en de langzaamste ever, eindelijk de laatste 500 meter tot de finish nooit eerder zo blij om de finish te zin...Hand in hand gaan wij over de streep, immers voor de kuip ga je hand in hand. Klaar, done it, 1.39 nog iets wat een tijd, wat een pijn. Flesje AA erin, medaille om die trouwens erg mooi is. Status knie, auw, pijn, niet te buigen, en dan ook nog 15 min lopen naar de auto..

Wat begon als een energie vol en relaxt loopje eindigde in een klein drama..

Tot de volgende keer..






vrijdag 4 december 2015

thumbnail

Anti-Pronatie schoenen of Correctie Zooltjes

Al enige tijd lopen wij met de gedachte van zooltjes, professioneel opgemeten, voor in onze hardloop schoenen. Vorig jaar hebben wij van die click en go dingen gekocht in de hoop dat die voldoende waren.

Op twee gedachten hinken, of die aangemeten zooltjes of schoenen die corrigeren ? De één zegt doen die zooltjes de ander zegt nee dat is overbodig of juist niet goed. Nu sprak ik vorige week twee hardloop goeroes, en dan kom je uiteindelijk uit op schoenen, ik had met één de de heren een tijdje geleden al over nieuwe schoenen gesproken en gepast die erg bevielen. Nike heeft eindelijk een echte anti-pronatie schoen die ik toen gepast heb en erg lekker zat.

Anti-pronatie schoenen zijn naar mijn mening voor algemeen gebruik en hebben een algemene correctie, zooltjes daarin tegen zijn op maat gemaakt en hebben specifieke correctie, Toch?

Gelukkig heb ik een doortastende vrouw die aan mijn twijfel een eind heeft gemaakt, tenminste op papier, want de afspraak voor het aan meten van zooltjes staat pas in februari 2016 gepland, tot die tijd kan er nog veel veranderen, ben immers een wispelturige man. Voordeel van aangemeten correctie is dat je hardloopschoenen een stuk voordeliger kunnen worden qua aanschaf. Wat dan natuurlijk gerelateerd is aan collectie uitbreiding....

Nu ben ik erg benieuwd naar jullie mening over anti-pronatie schoenen of gaat jullie voorkeur ook uit naar zooltjes ??


Morgen sowieso 15 km lopen en zondag een stevige #Roparun training ook dan een km of 15 dan heb ik weer lekker wat km op zitten deze week...

Ik wens jullie allemaal een fijn sportief weekend,

George!

 

 

maandag 30 november 2015

thumbnail

Gel #Test

Na veel twijfelen, wikken en wegen, niks voor mij. Nee hoor ik loop daar niet genoeg voor, ben ik overstag gegaan. Sportwinkel opgezocht en mijn eerste gekocht. Op advies van de verkoper, zonder cafeïne gekocht zeker omdat het mijn eerste is. Uitgekomen op een frisse appelsmaak

SIS nog niet eerder van het merk gehoord, zoals ik al zei op advies van de #Runnersworld verkoper deze gekozen, schijnt één van de betere gelletjes te zijn, en is zonder water te gebruiken! wat tijdens een duurloop mijn voorkeur heeft omdat ik niet zo van het meeslepen van een waterfles of bag ben. Tijdens een georganiseerde loop staan er toch water posten dus mocht het niet bevallen dan kan ik de gel wegspoelen met een beker water. De SIS heb ik gebruikt tijdens een duurloop die niet georganiseerd was, gewoon lekker zelf een duurloop gedaan, na 10 km kwam daar het gel moment, wat een vreemd mond-gevoel was dat, het frisse van de appel beviel mij goed, de gel op zich niet.












Natuurlijk wel verdiept en rondgevraagd of er andere merken zijn die in de lopers-wereld rond gaan #Powerbar dat is een toppertje zegt men, oke, die gekocht en ook deze dusdanig dat ik er geen water bij nodig heb. Ook deze heb ik tijdens een eigen loopje ''22km'' genuttigd, het openen van de sachet ging stukken makkelijker dan bij de #SIS, + voor #Powerbar dan het mond gevoel....Beter! Deze bevalt goed, slikt makkelijk weg echter net als bij de #SIS merkte ik er weining van tijdens het lopen, de kik of rush kreeg ik niet.












Nog één merk en dan ga ik mijn keuze maken, toen ik de #SIS ging kopen bij #RunnersWorld in Goes lag daar ook al #Etixx bekend uit de wielrenners wereld, dus afgelopen zaterdag op naar Goes, altijd leuk om daar binnen te lopen, praatje maken met de medewerkers over hardlopen en de #Roparun, Etixx dus, deze keer een andere medewerker die mij adviseerde over wat te gebruiken, ik was sowieso uit op #Etixx, mijn keuze ''mede bepaald door de kennis van de medewerker'' een gel die ik tot mij kan nemen rond km 9 daarbij een soort cafeine gel en een recuperation-bar, blij als een klein kind en als klap op de gel kocht ik er nog een multi-sjaal-mut-bivak-hoofd-arm ding bij.

De #Etixx tijdens de zakloop van Nisse tot mij genomen, de eerste gel, te zoet en te dik, echter wel de rush goed merkbaar na enige tijd kreeg ik weer energie en gaf mij dat weer power om er een tandje bij te doen, de tweede op km 16 gepakt #Bam die kwam binnen cola, poeh heftig spul hoor. en ook deze gaf duidelijk waar hij voor is...energie om de laatste km nog even te knallen..gefinisht in 1:49:01 netto..Trots..Moe..kapot-voldaan, als toetje de recuperation bar. Dat was mijn #Etixx ervaring.













Conclusie
Powerbar het fijnste mondgevoel ofwel het fijnste weg te slikken, makkelijkst te openen.
Etixx te zoet, wel het beoogde resultaat wat ik gehoopt had uit een gel te halen.
Sis eigenlijk niet mijn gel.

Tijdens de bruggenloop of volgend weekend tijdens de #Roparun team training wederom een gel proberen! Welke ? ik weet het nog niet..

Mochten jullie advies of tips hebben..Laat een reactie achter..

George


maandag 9 november 2015

thumbnail

Fijn om een Runner te zijn!!

''Eindelijk'' het gaat er weer een beetje op lijken, afgelopen week 40 km gelopen, als kers op de taart gisteren met Martin en Martijn 20 km op de teller gezet. Was trouwens goed te voelen vanmorgen, m'n ogen waren de de hele ochtend flink zwaar..Trots en vol genoegdoening dat was wel wat er overheerste over het loopje van gisteren. Gemiddeld loop ik nu 3 keer per week en dat gaat zijn zaadjes afwerpen, nog geen vruchten want ik ben nog lang niet waar ik hoop te komen, of als doel heb gesteld.

Daarnaast gaat het mooiste evenement wat er is op hardloop-gebied weer beginnen, eerst met een berg voorbereidingen, afspraken, plannen, omzetten in daden en euro's ik heb het natuurlijk over de #Roparun en wel de 25ste editie dit jaar.

Wat ik wil zeggen hoe fijn hardlopen voor mij is, dat had ik drie jaar geleden ook niet gedacht dat ik dit zou typen.. Je hoofd leeglopen, je conditie opbouwen, je lijf zien veranderen. Samen met andere mensen lopen of af en toe alleen een rondje rennen. Genieten met een hoofdletter G.

Dus binnenkort meer hier op #Runningsjors over de #Roparun en natuurlijk ook huis, tuin en keuken verhaaltjes over hoe het lopen mij vergaat...

See You Next Time...


Sjors


Nieuwste Roparun Gadget

zondag 2 augustus 2015

thumbnail

#Puber

Even totaal iets anders dan Running, nou ja het lijkt wel op Running het is dan meer running trough live with a lot of obstacles..En aangezien ik mijn worldofgeorge.nl kwijt ben, nou eigenlijk gewoon heb laten verlopen en al mijn blogs nu pissen ben :( ga ik hier mijn verhaal doen..


Eigenlijk zou er bij de geboorte al een handleiding, oké een beknopte dan, als optie bij moeten zitten, hoe voed ik op en dan als extra in app aankoop hoe ga ik met pubers om..Want tjonge jonge jonge wat is het lastig.. Never ever doe je het goed, als je denkt JAAA ik snap het gooien ze ineens het roer om. Worden een soort van groot mens, tenminste zo doen ze zich voor en willen ook zo behandelt worden.

Na een poos geven ze ineens aan dat ze het grote mensen behandel ding toch niet helemaal je van het vinden, oke terug naar regels, normen en waarden, maar ik bepaal wel zelf wanneer ik mijn kamer opruim en oja wanneer ik eet en wat, hoe laat ik naar bed ga en er een keer uit kom rollen.. Naar de kermis wil met mijn 4 jaar oudere vriendje... Roken doe ik ook, maar ja verder doe ik zoals de normen en regels zijn..Duss..oké ??

En dan sta je dan als ouder met je rug tegen de muur of met een additude van ja maar ho ff dame/heer, wat is dan slim he..Al doende leert men, zeggen ze dan. Nou ik vind doende best lastig, dan ben je misschien wel 45 maar heej ik heb er ook nog geen 20 opgevoed en al helemaal geen pubers de juiste weg gewezen... Tegen de muur met een groot vraagteken een wolkje boven mijn hoofd met daarin heel groot HELP tegen elk aannemelijk bod...

Gelukkig hobbelt er hier ook een pubert in huis die het wel oké vind hoe wij het doen... 7 van de 10 keer dan he, want ook die is het niet altijd eens met onze wijze.. Is er eigenlijk wel een wijze? De Loes wijze ? Of meer de pedagogisch verantwoorde manier. I really really don't know it right now.
Streng optreden, korte metten maken, teugels laten vieren of vijven.. Straf ? De geneugten van het leven verbieden/afpakken. Die methode is die het dan.

Vertrouwen en geloof in je puber(s), in jezelf, normen en waarde af en toe een Loes tipje erin gooien en dan moet het goed komen toch?

RunningSjors




woensdag 24 juni 2015

thumbnail

The Road to France #Roparun #Team52 (laatste blog)

Na de start zijn we met z'n allen naar ons eerste basiskamp gereden daar alles in gereedheid gebracht voor wissel nummer één en Mariska die ons de gehele #Roparun ontzettend goed heeft verzorg kon beginnen met de eerste maaltijd voor te bereiden. Masseurs klapte hun tafels uit in het gebouw... En wij hand en spandiensten, slap geouwehoer en koffie... Let the #Roparun begin!


Ik geniet, ik chauffeur ik rij bij.. slaap te weinig en eet te veel koolhydraten... Maar tjonge jonge wat ben ik aan het genieten. Dit is zo mooi en tof om bij te mogen zijn dat ik alles vergeet en met volle teugen geniet. Hier en daar een mopper van een loper... Weinig geslapen, slecht gegeten of zere benen. De masseurs doen hun best om iedereen onder handen te nemen zodat ze de volgende ronde er weer tegen kunnen. De chauffeurs rijden, wisselen, regelen en die Mariska maar gaan en gaan.. Onze teamcaptain waar ik de naam continu van vergeet..Oeps.. Is druk met regelen bijsturen, bellen en whatsapp..

En dan slaap ik eindelijk, is de benzine van het aggregaat op ojee en nu, hup in een busje, de vogeltjes fluiten en straat is leeg, op naar een benzine pomp. Goed ook weer geregeld...Langzaam naderen we België en daar staat ons een soort hotel te wachten als basiskamp. Wifi, douches met handdoeken en tempur bedden, hotel nee een brandweer kazerne heel prettig vertoeven hier. Helaas heb ik de rit door Zele niet meegemaakt.. Misschien volgend jaar. Als ik mee mag dan hé.

Ossendrecht een soort dependance van Zele daar mag ik mee doorheen en die ervaring vond ik gigantisch en dit terwijl ik nog steeds aan het genieten ben, weinig slaap en te eenzijdig eet.. maar hé lekker belangrijk. Snoepjes high-five's muziek en meer veel meer, je had erbij moeten zijn, eind van Ossendrecht stap ik op de fiets en mag mee naar Halsteren, onderweg gebeuren er kippenvel momenten.. een lach en een traan, aardbeien in een bekertje, gratis ontbijtje Wauw Wauw ik genoot maar nu nog meer.

Halsteren, the home base of team52 we lopen met ons spandoek de dorpsstraat in links-rechts overal mensen... Met het hele team zetten we een drafje in en ontvangen worden onder applaus en gejoel, ik straal en ziem ijn teamgenoten genieten. Vaders, moeders, vrouwen en kinderen iedereen is blij om hun dierbare weer te zien. Koffie, broodjes en vrolijkheid en dit alles door het Oude Raadhuis geregeld. En door. De laatste loodjes naar Rotterdam, vanuit hier schijnt het een feestje te zijn, bijna in ieder dorp staan er mensen langs de weg en word je ontvangen als een held..

De overige teamleden rijden door naar het centrum van Rotterdam druk heel druk is het al op de coolsingel, even proeven van dit feestje en dan richting de Erasmusbrug om ons team trots te ontvangen op de brug. Vanaf het terras en via whatsapp genieten we mee, wachten duurt lang heel lang maar hé dit is de Roparun dus meer dan de moeite waard.

Ze komen eraan, we lopen richting en over de brug om onze helden te ontvangen, ik zie geel veel geel, ik zie Christiaan met een big smile over de mat komen.. de rest volgt snel, blijheid, moe, voldaan je kunt het van hun gezichten aflezen. Wauw. Trots. Mooi. Geweldig. Glen geeft nog even een interview onze media-man :-) Brug over en dan richting de finish.. Een dik uur voetje voor voetje een dik uur genieten to the max, klappen, foto's en waardering hier doe je het voor. En dan eindelijk krijgen wij ons momentje even in the picture een kus een foto, groot in beeld en via de zijkant druipen we af. Af druipen met een mega tof gevoel, ik zie iedereen lachen.

Op naar Halsteren en mijn bed...Tot volgend jaar #Roparun #Team52

maandag 8 juni 2015

thumbnail

The Road to France #Roparun2015 #Team52 (Vervolg)

Het is net een schoolreisje, iedereen geplast, gedronken en sommige een tukje gedaan.. Alle kinderen geteld. Start de motoren op naar Le Bourget het verzamel punt van alle teams voor hun run naar Rotterdam. De spanning in de bus stijgt, althans nu spreek ik voor mezelf! Met de spanning stijgt ook de temperatuur want vive la france heeft de temperatuur goed voor elkaar. Rechts op de rotonde, de vrachtwagen neemt de verkeerde afslag en ik zie het terrein voor me.


Het is zitten is over, in de benen en helpen. Iedereen heeft eigenlijk zonder overleg wel een taak of doel voor ogen. De partytent en stoelen worden uit de trailer getrokken... De lange broeken geruild voor een kort broekje. Massage tafels uitgeklapt handdoeken erop, olie word uit de flessen geperst en de eerste handen gaan over de nu nog soepele kuiten.

Apples, bidons, bananen en de nodige snoeperij word in een kist gedaan, samen met flessen drinken en schone handdoeken de Crafter word volgeladen voor de eerste run. Dan is het tijd voor de #Roparun2015 pasta-maaltijd het schijnt dat deze niet van hoogstaande kwaliteit is, maar ach koolhydraten erin en lopen/fietsen met die benen. Jongens en meiden klinkt het door ons kampement Sigrid maant iedereen naar de party tent en geeft daar een hele mooie toepasselijke speech. Well done Captain.

Zo zijn we een uurtje verder alles in gereedheid gebracht en ik neemt het er even van, heerlijk op mijn slippertjes een rondje over het terrein doen, flesje water mee want het is echt wel warm. De bonte stoet van auto's, busjes, trailers en hier en daar een dixie maakt het een genot om naar te kijken, wat opvalt is dat iedereen vrolijk is. Glimlachend loop ik verder en eigenlijk ben ik op zoek naar team 157 aka Schouwen-Duivenland Runners.

Niet gevonden maar zo veel moois gezien en dat maakt het tijd om terug te gaan naar het team, de lopers en fietsers die als eerste mogen starten zijn er klaar voor. Als #Team52 gaan we gezamenlijk richting de start, telefoons en gopro's zijn gespot, iedereen wil zijn momentjes vastleggen. Ineens krijg ik de vraag of eigenlijk meer de mededeling ''mooi he, dat we hier bij mogen zijn, kun je toch niet uitleggen als je er niet geweest bent'' Ja antwoord ik volmondig dit is kippenvel!

Foto van het team, een hoi en dag, herkenning en gelukwensen... Jeetje wat tof dit....Langzaam stroomt het vol bij de start, team 52 word gemaand zich te splitsen, sporters in de rij rest van het team aan de zijlijn en afwachten. We gaan met de overig teamleden kijken naar andere teams die starten. 

Gezang en kippenvel het raakt me, geheel onbewust ga ik mee met het gezang en mijn ogen worden nat, ik haal diep adem en zie een emotioneel team aan de start staan. Hun momentje... Op hun t-shirt staat een foto voor die persoon zingen hun en wij uit volle borst mee.. Damn wat mooi dit... Het geel van ons team nadert de start, nog een laatste check bij de dj of onze muziek klaar staat.

Lang zal ze leven, lang zal ze leven in de gloria, het duurt even maar dan heeft Kim het door, er word gezongen voor mij, iets wat emotioneel maar ze heeft haar tranen onder controle geniet ze van haar moment...Klappen en Go Go Go #Team52 maak er een mooie #Roparun van.

Tranen om een verlies. Tranen van vreugde zo dicht en ook weer zo ver van elkaar.. Ook dat is de Roparun..


Sjors.





dinsdag 2 juni 2015

thumbnail

The Road to France #Roparun2015 #Team52 (Vervolg)

De colonne vertrek richting België, trailer met oplegger gevolgd door drie busjes...gas erop. De eerste kilometers is het tam in de bus, even aftasten en dan langzaam komen de verhalen en grapjes op gang.. Ik vraag mezelf af, zou het in de andere busjes ook zo gezellig zijn. Koffie dan maar komt er achteruit de bus, Mariska neemt haar catering taak serieus, zelfs plastic bekertjes heeft ze mee, koffie met een eierkoek, krentenbol of worstenbroodje. Yes we zijn los.

Druk op zoek naar een hamer om het ijs te breken, ik voel nog een ijsschots dobberen tussen Dirk en mij, Dirk is lekker in z'n element achter het stuur en ik probeer contact te zoeken met de achterbank en de achter-achterbank. Het wegdek zoeft langzaam voorbij de stemming in de bus is top en ik merk dat het ijs langzaam smelt....Geklets en gegielen ja ja #Team52 is on the road.

Waar gaan we stoppen en net op het moment dat ik het wil uitspreken is Dirk mij voor hij vraagt aan een van de meiden in de bus of ze even willen checken bij Sigrid waar we gaan stoppen. Want ja die koffie is heerlijk maar wat er in gaat.. Precies. Net over de grens bij Frankrijk, een diepe zucht en enkele dan pas gaan door de bus. Team Captain beslist dus we rijden door, afknijpen die handel.

Beetje bij beetje raak ik in een fijn gesprek met Dirk, ik vraag hem van alles over het verloop van de Roparun. Hoe werkt dit, hoe werkt dat, wanneer ga ik rijden enz enz. Rijden, praten en zelf even lachen voor een foto momentje op de snel weg.. Das Dirk hè onze multi-chauffeur. Goed ik vang ineens een gesprek op tussen Ronald, Nicole en Jan ik sluit aan 'onderwerp van gesprek fysiotherapie'
Links op de achterbank heel vredig met haar hoofd tegen het raam ogen dicht en rustig ademend maakt Marlies niks mee van de reis..

Eindelijk de Péage we gaan lekker dat betekend dat de plas-pauze er aan komt. Welkom in Frankrijk altijd fijn het verwelkomen door Vodafone. Het is druk bij de tol, links-rechts komen er meer teams allemaal richting de start plaats. Even de deur open om een beetje frisse lucht naar binnen te laten, uhu, fris nou ja in ieder geval het idee hé. De poortjes door en Dirk gooit het gas open achter de truck aan. Net voor het tankstation hebben we de truck in zicht, busjes rechts de trailer naar links, wij tanken, plassen, geinen en ff een fotootje trekken. GoPro, Samsung en Iphone's vliegen uit de zakken.. Smile! De chauffeurs even een klein dutje en wij genieten van elkaar en de fijne Franse temperatuur.





Thumbs up and Smile!

maandag 1 juni 2015

thumbnail

#Blessure

Inmiddels loop ik al weer een tijdje hard.. In de tussen tijd, soms tot frustratie van mijn geliefde, ook al aardig wat running gear verzameld. Inmiddels aardig wat afstanden op mijn conto staan van 5 km tot aan een halve marathon. En eigenlijk gaan al de afstanden me lekker af. Ook tot die running gear horen mijn drie paar schoenen...



De maanden dat ik actief ben bij AVDelta sport in Zierikzee merk ik goede vooruitgang aan mijn conditie, ik herstel stukken beter en krijg steeds meer lol in het lopen. Bruinisse was mijn vuurdoop daar nam ik deel aan mijn eerste georganiseerde loopje 10 km en trots dat ik was. Trots en kapot. Dus al met al ik vind hardlopen leuk. Kriebels als ik dagen niet kan lopen, lees inmiddels diverse blogs en bladen die er mee te maken hebben.. Soort van loop-addict aan het worden.


De halve van Renesse was wel mijn toppunt dit jaar, persoonlijk vond ik dat ik er klaar voor was en dat deelde menigeen ook met mij, tja tot dat je dan daadwerkelijk aan het deelnemen bent en onderweg zoiets hebt van. Dat dus, zwaar heel zwaar vond ik de 21.1 km door Renesse. De laatste 5km leken er wel 20. Trots op het uitlopen en eigenlijk vrij snel na de finish uitgesproken dat ik nooit maar dan ook nooit meer de halve van Renesse ga lopen.

De maandag en aansluitende week na de halve ben ik gewoon door gegaan met lopen die week heb ik er 27 gelopen en ik voelde me goed.. Goed nee fantastisch. En ergens, waar kan ik de vinger er niet opleggen na die week van de 27 km is het gebeurd. Klaar ik was er even klaar mee, mijn hoofd en lijf wilden niet meer. Zelfs zo klaar dat er een fysio aan mijn lijf te pas moest komen. Even een harde reset. Naaldje hier, naaldje daar, enkels en heup weer op z'n plek en ik dacht laat de Roparun maar komen.

Afgelopen zaterdag na 10 dagen niet lopen. Tien dagen van geen zin, geen fut, gewoon even blegh. Trok ik met plezier en goede moed mijn loopschoenen weer aan. Even warmlopen en wat oefeningen, horloge op go en gaan, temperatuur was goed, beetje wind en zonnetje op mijn bolletje ik genoot langzaam voerde ik het tempo op. Bam.. shit.. aahh nee na 2.5 km voelde ik hem opkomen in mijn bil, langzaam kroop hij naar mijn achterkant dijbeen en vervolgde zijn weg vliegensvlug naar de knie, net eronder. Negeren en doorlopen. Bij 2.9 km was het klaar.

Klaar dacht ik no way, horloge op go en rennen met je donder, ja natuurlijk Sjors, dan kan je hoofd wel zeggen rennen maar als je lijf het er niet mee eens is. Klaar dus! Op de grond gezicht naar de zee en voluit-hardop mopperend. Opgestaan even even wat gerekt en nog één keer proberen dan, met hangen, wurgen, zuchtend en verbijten heb ik er 6km uitgeperst.

Zaterdagochtend tien uur, nieuwe poging, ook deze poging strand voortijdig alleen nu al na 1.5 km ook nu weer enkel keren geprobeerd. Maar nee.. het is klaar voor nu.

Hamstring blessure!

Rust!

Rekken!

Hamstring sterker maken!

Geduld!

Dat dusss!

Sjors.


Foto en website join2train.org




thumbnail

The Road to France #Roparun2015 #Team52

Stipt 04:00 gaat de wekker... Verbaasd en suf kijk ik om me heen, huh, wekker op zaterdag. Mijn vrouw maakt wat ondefinieerbare geluiden en komt ook langzaam tot bewustzijn. Ik tik de wekker uit spring m'n bed uit en realiseer. Roparun2015 gaat van start. Binnen de kortste tijd ben ik wakker en alert, spring in mijn badjas en zeg komaan schat je bed uit het is de dag. Haar liefste blik, ik draai me om en ga een verdieping lager.


Laatste spulletjes in mijn tas, kleed me aan zorg dat ik goed kan zien, vervolg mijn weg naar beneden voor een stevig ontbijt, en lunch voor onderweg. Kriebels komen.. voeten onrustig en ongemerkt jaag ik mijn lieve vrouw op dat ze tempo moet maken. Want ook zei moet toch maar haar bedje uit voor mijn goede doel ding.. De Schat... 05:15 stappen de auto in richting Halsteren.

Wat een tijdstip om op zaterdagochtend en cours de route te zijn, geen kip op de weg dus we gaan lekker vlot. Halsteren binnenrijdend zie ik de de trailer staan en al enkele #Team52 leden staan. Zenuwachtig stap ik uit, een knuffel en diverse kussen en ik zwaai mijn vrouw uit, met piepende banden rijd ze terug richting haar bedje. Goedemorgen klinkt het.

Langzaam kleurt de dorpsstraat van Halsteren geel/zwart, tassen ploffen op de grond, de laatste spullen kunnen nog even de trailer in en dan is het tijd voor gezang en felicitaties want Kim is jarig vandaag. Busjes compleet, #Team52 compleet, trailer vol.. Kussen en knuffels, traan en een lach en dan op naar Frankrijk. Drie busjes en één vrachtwagen. France here we come.




woensdag 20 mei 2015

thumbnail

Op de gevoelige plaat #Foto

Nog een paar dagen en dan krijg ik mijn Roparun ''ontgroening'' het begint lichtelijk te kriebelen hoewel ik me er totaal nog geen beeld bij kan vormen. Wat er mij te wachten staat zeg maar.


Afgelopen zondag de teamleden ontmoet tijdens de laatste vergadering van het team. Leuk om de verschillende mensen/personen te zien die zich inzetten voor dit mooie doel. Grappenmakers, fotograaf, knappe dames, fysio's en de regelmannen en dame.. Leuk gezelschap zo bij elkaar en natuurlijk ook de drivers en de catering dame niet te vergeten.

Na afloop mijn shirts gehad en ik mocht er zelfs in poseren..  een iets minder fijne bijkomstigheid van het krijgen van een shirt...


En een klein verhaaltje erbij op de Facebook pagina van Stichting Runningteam Altijd ééntje te veel - Team 52 

Langzamerhand mijn spullen verzamelen zodat ik zaterdag gepakt kan vertrekken naar Halsteren, om een mooi avontuur te gaan mee maken.

Sjors.


maandag 18 mei 2015

thumbnail

#Hooikoorts & #Hardlopen zijn de # van deze Blog

Uiteindelijk dan toch m'n hardloopkleding aangetrokken, had ik volgens een bepaald persoon al veel vroeger in de ochtend moeten doen. Moeten, nou meer zo van dat is goed voor je even je hardloopkleding aan. Goed dus mijn hardloopkleding aangedaan en ook daadwerkelijk naar buiten gegaan. De zin en motivatie was er niet echt.



In mijn hoofd zat vijf ontspannen km lopen, gewoon lekker tempo, moet kunnen op de maandag. Waarschijnlijk veel last van de pollen en grassen die in bloei staan. Hop TomTom om de pols, petje op en gaan. Nog geen 500 meter verder, sloeg er een soort van paniek in mijn lijf, hoge, nou veel te hoge ademhaling en mijn hart ging als een malle tekeer. druk op m'n borst. Stoppen en even wat warming-up oefeningen doen en de boel weer onder controle krijgen.

Als dit de toon is voor de komende 4500 meter ging er door mijn hoofd. Even alles van je afschudden, versnelling lager lopen en genieten. Dat lukte aardig tempo ging naar 5.23 p/km dit kan ik wel volhouden. Ondanks dat die druk en benauwdheid er nog steeds waren #Hooikoorts.

Na de halve marathon van Renesse is het lopen alleen maar minder geworden, tempo vasthouden, plezier en conditie lijken wel achtergebleven te zijn op het strand. Afgelopen donderdag 12,5 km gelopen en die moest ik uit mijn tenen persen, die gingen ook al niet als voorheen. Kan toch niet dat de invloed zo groot is. Of te veel gelopen de afgelopen maanden ? Deze vragen gaan door mijn hoofd tijdens km 3. En het voelt niet lekker.

door naar km 4 inmiddels in de eerste 3,8 km al twee keer kapot gegaan en vier keer gedacht aan stoppen. Maar opgeven is geen optie. Oversteken en de laatste km eruit knallen, dit lukt in een aardig tempo. Ademhaling en borstgevoel zijn er niet minder op geworden, maar hé ik ben en blijf een klein beetje ''eigenwijs'' de laatste 200 meter voelen als 2 km en dan komt er 5.00 op de teller te staan en kunnen mijn benen ermee stoppen voor vandaag. 

Met opgeheven hoofd, enigszins voldaan gevoel loopt ik naar huis. Nog steeds gaat het door mijn hoofd... De term over-lopen schiet naar binnen ( Bestaat die term?) of is het dan toch zo.

#Allergie #Hooikoorts toegeven dat de kracht en lengte van mijn loopjes tijdens deze periode anders ingevuld moeten worden. Accepteren, die staat ver weg in mijn woordenboek. Na het tikken van dit verhaaltje ga ik er maar eens Google oplos laten en kijken of er tips zijn.













donderdag 14 mei 2015

thumbnail

Dream come trough

Om een lang verhaal kort te maken...Over 9 dagen ga ik met 'Stichting Runningteam Altijd ééntje te veel' mee als een van de chauffeurs. toevallig heel toevallig zijn ze bij mij uitgekomen. En ik dacht laat ik eens uit mijn comfort zone kruipen en meegaan. 

Nog geheel onbekend ben ik voor de teamleden en visa versa a.s. zondag ga ik tijdens de laatste vergadering de teamleden ontmoeten. Spannend! Draaiboek, route en teamkleding alle puntjes op de i tijdens deze vergadering. Vrijdag 22 mei de vrachtwagen inruimen en ook logistieke de puntjes op de i zetten. Zaterdagochtend om 06:30 vertrekken we richting Frankrijk.

Voor mij is het rijden.. rijden... en hand en spandiensten verlenen waar ik kan. super leuk en nogmaals spannend. tijdens de heenreis, terugreis ga ik zoveel mogelijk foto's maken en bijbehorend commentaar erbij. Als er Wifi is ga ik proberen om het een en ander te delen via Facebook...
Af en toe. mocht dit mogelijk zijn ga ik een stukje schrijven en ook dit proberen te delen.

Uitkijkend naar een geweldige ervaring.. Om zo een kleine bijdrage te leveren aan de achterliggende gedachte van de Roparun. 

Neem alvast een kijkje op de website(s) hieronder en een bijdrage is altijd welkom natuurlijk.


Sjors.

               Roparun 
              Team 157 Schouwen-Duivenland

maandag 4 mei 2015

thumbnail

Halve van Renesse

Eindelijk zaterdag 2 mei, zelfs de wekker ervoor gezet. De avond ervoor ervoer ik al wat kriebels of eigenlijk gewoon zenuwachtig! Want het is me toch wat 21.1 km rennen door Renesse. De wekker stond dusdanig vroeg dat ik op het gemak alles kon voorbereiden. Zowel qua kleding als mijn eigen persoontje.


Havermout met fruit, kopje koffie on the side en in mijn hoofd was het vrij druk met '' hoe ga ik het doen, kan ik de 21.1 km wel uitlopen'' buiten die gedachte gingen er nog veel meer door de grijze massa. Gelukkig had ik de nodige afleiding van mijn lief, die ziet het dan aan me als ik druk ben in mijn hoofd en door haar rustgevende woorden kom ik ook meer in mijn zen. Koffie en ontbijt op.

Naar boven, kleding uitzoeken waarin in wil gaan hardlopen, welk broekje en welk shirt was eigenlijk het grootste dilemma. Schoenen, sokken en tubes stonden al vast. Dextro gaat ook mee in de tas is voor mij voldoende op 21 km ik ben ''nog'' niet van de gelletjes oid, goed ontbijten en voldoende drinken op voorhand moet voldoende zijn om het op een goede gezonde manier te volbrengen. 

Normaal vliegen de uren voorbij in de ochtend, vandaag niet hé. Heel langzaam kruipt de klok naar 11 uur toe. Vlak voor 11 uur gaat de voordeur open en komen onze meiden binnen, ik krijg een glimlach op mijn gezicht en besef dat ze meegaan naar Renesse. Aangekomen in Renesse startnummer en shirt ophalen en dan wachten tot 13:00 uur. Kriebels en zenuwen zijn ook mee gekomen, gezonde spanning noem ik het maar.

Tubes aan, lange broek uit, startnummer opspelden en loslopen wat rek en strek oefeningen doen en voorzichtig tussen de menigte voegen. Gps horloge staat klaar voor de start, nog even een hoi en succes en dan hoor ik de spreker.. nu gaan de zenuwen door mijn keel en lijf. Ik pep mezelf op en we mogen. 650 lopers gaan ervandoor.

Na 2.18.51 kwam ik over de streep. kapot, moe, blij, teleurgesteld...Allerlei gedachten en emoties gingen door mijn lijf. Met één conclusie... Nooit & Nooit meer dit. De halve van Renesse loop ik nooit meer.




Foto cPetra Noordijke
Eerste foto..zeker trots en op dat moment waren de emoties al wat minder. Maar nog steeds met dezelfde conclusie de Halve van Renesse nooit weer. Gevolgd door een filmpje tijdens de start. De laatste foto, waarop je kunt zien hoe zwaar ik het had.











maandag 9 maart 2015

thumbnail

Fuck de stress

Heb er al eens eerder over geschreven op een andere blog pagina, schijnbaar kan het toch iedere keer weer vat op je krijgen. De omstandigheden of oorzaken zijn dan misschien wel niet gelijk.


Stress.

Niks mis mee want een mens kan goed presteren onder druk/stress sommige mensen gaan er juist goed op. Het verhoogt bij die sommige mensen hun concentratie en prestaties. Helaas is het voor mij niet weggelegd ik ga slecht op deze vorm van stress. Duidelijk aanwijsbare of herkenning van de voorheen klachten komen langzaam om de hoek kijken.

Een mens kan door het stress hormoon zich zelf dusdanig kwellen dat er van zelf lichamelijke klachten komen. Hoofdpijn is een van de meest voorkomende. Daarna onze darmen die ook niet bestemd zijn tegen stress. Maagklachten ook zo'n fijne stress kwaal...door dit alles ga je slecht slapen, en je functioneren gaat ook minder worden. 

Echt gezellig word je er ook niet op, mopperen en het kleinste detail is een punt van discussie. Grijp je naar de drank ? roken ? of ga je uit frustratie eten? Allemaal bijkomende stress verschijnselen. Het meest mooie vind ik dan nog dat mensen glashard kunnen ontkennen dat ze last van stress hebben!

Tot aan ziek, zover laten mensen zich uit het lood slaan door stress. Kom aan verman jezelf veel stress zijn gedachten. Wat als. Maar. Als ik had! enzovoort enzovoort. Ga op feiten af..kloppen die ?
En bedenk er is meer dan je huidige view, kijk om je heen, vergroot je gezichtsveld ofwel ga er op uit geniet van het zonnetje..Ja Ja hij komt er weer aan. Zon geeft je energie. Vogeltjes fluiten de krokussen komen uit de grond geschoten. Helaas is het nog niet echt weer voor rokjes.

Geniet van wat je wel hebt.. Ga sporten! Sporten ja dag daar word je moe van. Fout van sporten krijg je energie, energie helpt je de dag door. Energie maakt je vrolijk. Het laat je even vergeten wat er allemaal aan de hand is. Natuurlijk fluiten die vogeltjes je zorgen en de zon laat ze ook niet verdwijnen. Maar heel even was je vrij van je stress.

Zo goed als mensen zijn in het creëren van stress in hun lichaam, zo goed zijn wij mensen ook om het los te laten. Leef bij de dag. Geniet van de dag, ga zorgen dat je alles onder controle hebt. Laat je negatieve gedachten weg vloeien.


Makkelijk..Nope geheel niet.
Al geprobeerd ??

Wij krijgen vandaag een nieuwe cv ketel wat mij een lach bezorgt, de zon schijnt waar ik mateloos van geniet en later op de dag ga ik nog een stukje hardlopen. En vanavond genieten van een heerlijke pot zuurkool stamp.


Conclusie, George heeft stress. Laat hij het toe, ja in mate. Doet hij er iets aan.. Ja.

George 

maandag 2 maart 2015

thumbnail

Vrijheid - Keuzes - Dilemma

Afgelopen februari ben ik tot de mooie leeftijd van 45 gekomen op papier, realiseren dat ik als zo ''oud'' ben doe ik niet echt. Zwart op wit is het een feit dat dan weer wel. Daar gekomen zou je denken het word er makkelijker op!


Hier in huis lopen twee pubers rond, meisjes pubers hé tellen voor twee. Met hun dames ongemakken en alle bijkomende zaken, ik dwaal af... Als ik terug denk aan mijn eigen puber tijd lijkt dat nog maar zo kort geleden. Buiten spelen wat de pubers tegenwoordig chillen noemen, is in de basis niet veel anders dan dat wij deden, geinen, sjansen, dollen en onzin.


Met het ouder worden van lagere school naar puber, van puber naar jong volwassen, van jong volwassen naar volwassen komen ontzettend veel nieuwe zaken om de kijken die bij iedere fase nieuw zijn. Als kleuter beslissen waar het blokje in het gaatje moet, als jong volwassen/puber beslissen wie je op instagram toelaat. Man man wat een dilemma's allemaal.

Wat allemaal nog een stapje erger word naarmate je ouder word, ons wel bekend allemaal.
De afgelopen weken kwamen er diverse dilemma's - keuzes voorbij in ons gezin in alle vormen en mogelijkheden. Puber kwesties over vrijheid, volwassen keuzes over mensenkennis en dilemma's.


Als ik soms zie hoe de puber meisjes worstelen met hun keuzes en dilemma's denk ik ach jeetje het valt ook niet mee om ouder te worden. Er komen zoveel nieuwe leuke en nog onbereikbare zaken op hun pad waar ze mee te maken hebben of krijgen. Als ik dan naar mezelf en wederhelft kijk en zie hoe wij de afgelopen weken aan het worstelen zijn met keuzes en dilemma's kwam ik tot de conclusie dat ouder worden eigenlijk helemaal niet makkelijker is!!


Dusdanig dat er momenteel sprake is van een stress-koortslip, enige wat zeker is in deze tijd dat er weer andere keuzes- dilemma's en vrijheden komen. 

George

vrijdag 27 februari 2015

thumbnail

Forever Living Products

Out of the blue las ik op Facebook dat een bekende van mij voor zichzelf was begonnen. Cool! Hij durft! Dat is wat ik dacht en die gedachte werd versterkt toen ik las wat hij ging doen. Forever living products. Jaren geleden ben ik ook bezig geweest om met FLP aan de gang te gaan. Iets hield mij toen tegen.

Nu jaren later werd ik dus wederom geconfronteerd met FLP en dit keer zelfs door twee nouw eigenlijk door vier personen. Ik kon het niet laten om ten eerste de discussie aan te gaan over de producten en daarnaast dook ik weer in de materie van de producten..Soort van home made op fris cursus.
Na een klein half uur lezen gingen er weer allerlei bellen rinkelen en kwamen de oja 's om de hoek kijken.

Het ging zelfs verder, zo ver dat ik ingeschreven sta als distributeur. Waarom, omdat ik gegrepen werd door het enthousiasme van de vier, wat mij inmiddels al wel duidelijk was en nog steeds is dat het gebruiken/proberen van de producten de beste manier van oordelen is. Enigszins belemmerd door onze situatie moesten wij het gebruiken/proberen op de lange baan schuiven. Onderwijl ging het lezen op een laag pitje door.

Nog niet helemaal, want ik snap die gedrevenheid en passie nog niet, wij moeten of misschien ook wel niet nog dat punt bereiken, want ook al is het voor iedereen bereikbaar wil niet zeggen dat ook iedereen er zich erin kan vinden. De techniek staat voor niets dus in een gekke bui via #Weebly een website gemaakt die geënt is op FLP aloevera-zeeland met domein registratie, niet zomaar wat. Eigenlijk best tevreden met die site.

21-02-2015 gezamenlijke dag waarop er in het gezin twee verjaardagen gevierd worden. Tot mijn grote verbazing stonden de avond ervoor ineens twee hele dierbare vrienden van ons op de stoep. Verassing! totaal verbaasd en verwondert dat het hele gezin dit geheim heeft gehouden voor mij. De twee dierbare horen bij die vier bekende die met het FLP virus besmet zijn. Tien minuten later, zolang had ik nodig om mijn verassing te verwerken. Nieuwe alinea want zo hoort dat hé.

Werden er cadeautjes uitgedeeld, heel toepasselijk en erg welkom waren die cadeautjes allemaal FLP cadeautjes. Heat, MSN, Jelly en Toothgel gevolgd door een glimlach zag ik ineens een doos met drie kannetjes Forever Aloe Vera Gel tevoorschijn komen. En eigenlijk gaat deze hele blog over dat spul!
Maar ja direct zeggen waar het om gaat is ook zo mwah.

Proeven slash proberen ? Ja zei ik vol overtuiging. Hoeveel was mijn vraag 45 ml nou lijkt mij goed te doen is wat ik dacht. Maar toen hé, ik ben nu 45 en heb al best veel geroken en geproefd in mijn leven MAAR dit is echt zoooooo vies. Iedere keer als ik het ga gebruiken = 2x daags zie ik er tegen op. Gel + Diksap + water en nog vind ik het vies ( netjes en met enige vorm van respect naar het product toe druk ik mij nu uit) Dat proeven was zoals je begrijpt geen succes, mijn reactie werd dan ook zwaar overtrokken genoemd.

Wij zijn nog te kort bezig om nu al resultaat te boeken, echter wil ik wel zeggen dat de Heat & MSN erg prettig en goed werken. De Toothgel zo goed bevalt dat ik nooit een andere tandpasta meer wil.

Die vieze smaak van de Gel ach als dat het ergste is in de wereld kom ik daar wel overheen.

The FLP Story will be continued.

George

donderdag 26 februari 2015

thumbnail

SoftTouch

SoftTouch associeert met touchscreens of liefdevolle aanrakingen. Niet met een agenda. Oranje want dat is mijn all time favorite colour een beetje de lijn doortrekken en niet ineens afwijken nu je 45 bent. Afgerekend en zo blij als een klein kind naar huis met een agenda van €7.


Dat blije kind kon de verleiding weerstaan om de agenda niet of nauwelijks aan te raken..was natuurlijk een goede reden voor #Hardlopen. Vanmorgen vroeg kon ik het niet langer uithouden bladeren en voelen nog niet eens schrijven want ik kon geen ''geschikte'' pen vinden waarmee ik mijn SoftTouch ging ontdoen van zijn maagdelijke bladzijde's. Beginnen met het invullen van Personalia, nee want dat doe ik nooit in mijn agenda!


De agenda is zo ingedeeld dat de eerste acht pagina's het hele jaar beslaan in een soort vogelvlucht. Daarna ga je los op links, de week ingedeeld in zeven aparte vakjes en rechts ruimte om notities te maken. Aparte manier van indelen.


Na de december maand komt 2016 aanbod op een zelfde manier als ik vertelde over de vogelvlucht van 2015. Favourite Stores & Favourite Websites, Gift Ideas & To-Do List. En dan last but not least een opbergvakje how nice. Een lintje om de dag te selecteren waar je bent afgemaakt met een elastieke band om de agenda... Er zijn hele volks stammen verknocht aan Moleskine, zo verknocht ben ik na twee dagen aan mijn teNeues Agenda
teNeues Softtouch


















woensdag 25 februari 2015

thumbnail

Hardlopen

Grof weg schat ik het op een 2.5 jaar wauw dat is eigenlijk al best lang. Hier en daar een onderbreking van een week of maand. Grof weg hé!
Terwijl ik altijd geroepen heb, en tijdens het roepen vooraan stond om mijn punt duidelijk te maken, dat het echt iets is voor mensen die een kronkel hebben. Ho... een gezonde kronkel!



Het is momenteel zelfs zo erg dat ik er drie lange broeken voor heb. Twee shirts met lange mouwen. Twee korte broeken. Vier shirts correctie vijf korte mouwen shirts. Twee paar sokken. Ik volg inmiddels 15 blog pagina's. En heb voor mijn laatste verjaardag zelfs een abonnement gehad op een magazine. Oja niet te vergeten twee paar schoenen.

Hardlopen!!

Echt helemaal verknocht aan het lopen, in den beginne eens per week een rondje lopen en dan op een dusdanige manier, racen tegen mezelf of is het jezelf nou in ieder geval (iig) deed ik het op een verkeerde manier wat resulteerde in de fysio. Ook bleek ik op de verkeerde schoenen te lopen. Waar ik onlangs op www.hrdlpn.nl/ #HRDLPN een blog over schreef. Niet mijn beste verhaal, ik merkte tijdens het schrijven en na dat het blog gepubliceerd was dat ik een tijd niet geschreven had..Dit terzijde.


Vier proeftraining gedaan bij AV Delta Sport na de derde proeftraining was ik om. Wat een heerlijk gevoel gaf dat. Was alsof ik terug ging naar mijn jeugd het gaf mij een zelfde gevoel. Trainen in de buitenlucht en met meerdere mensen. Helemaal blij met mijn keus.


Nu begrijp ik eindelijk de mensen met die gezonde kronkel. Want hardlopen is leuk, gezond en geeft je energie. En al dat positieve heeft invloed op je gestel. Momenteel train ik dus twee keer per week bij de Atletiek vereniging en daarnaast loop ik één a twee keer per week voor mezelf. 28 maart ga ik mijn eerste georganiseerde loopje doen in Bruinisse 10 km en dan toewerken naar de halve van Renesse....halve marathon dus 21,1 km.

Run for Fun

George

dinsdag 24 februari 2015

About

Mogelijk gemaakt door Blogger.