Weekend, het Weekend van de kustmarathon met enige spanning in mijn lijf begin ik aan het weekend. Daarnaast speelt er een lichte keelpijn op... Het is maar dat je het weet.
Zaterdagochtend op het moment dat ik de wekker hoor sta ik eigenlijk al te springen van enthousiasme (net een klein kind wat voor het eerst op schoolreisje gaat) naast mijn bed, enigszins gespannen ''raar eigenlijk want ik loop wel vaker een paar km hard in het weekend'' met dat gevoel loop ik naar beneden regelrecht de keuken in. Koffie! Dat wil ik en daarna pas ontbijten. Een flinke bak havermout met fruit, terwijl ik dat aan het nuttigen ben worden er in de keuken bananen pannenkoeken gebakken voor na de marathon.... Wat een schatje is ze hé
Aangekomen in Haamstede is er nog tijd voor een bakkie thee en een kletspraatje hier en daar. Benen getest en die voelde top. De start is op de ring dus langzaam loop ik samen met mijn PT aka mijn allerliefste vrouw naar de ring toe, volk veel volk is er op de been. Zelfs een hoempapa band de sfeer zit er lekker in, de Zeeuwse vlaggetjes die uitgedeeld worden maken het nog fleuriger. Spanning is zichtbaar aanwezig.....
Drie. twee, één en we zijn op weg, al vrij snel zit ik op het gewenste tempo 5;40 p/km de eerste km loopt altijd wat minder fijn...iedereen moet zijn weg vinden...Wij gaan richting het bos en net over de wildroosters ja hoor ik moet plassen ppfff..Terug in galop hoor ik ineens achter mij George en daar zie ik Petra naast mij, ik zal de klets praatjes onzin, zin enz. niet typen anders word het een mega lange blog ( wat zoveel betekend dat het réte gezellig was onderweg). We besluiten eigenlijk zonder afspraak om samen op te lopen, met die verstande dat als een van ons beide harder wil dat oké is. En zo lopen wij de kilometers van onze eerste kustmarathon lekker weg, met hier en daar een Facebook live moment. En wat ik echt machtig vind aan Petra, dat optimisme en positieve van haar altijd met een lach en een verhaal.
Ik laat het tempo iets terug lopen op km 18, 5:50 p/km en zo gaan we het strand op en net voor het strand zie ik links mijn grootste, liefste en mooiste supporter staan, wat ben ik toch blij met haar, ze staat er toch maar mooi met haar lieve lach..Een kanjer ben je!
Buiten mijn lief staan er ook diverse bekende langs de weg onder andere vrijwilligers en loopmaatjes van AVDelta sport uit Zierikzee, want zonder vrijwilligers geen marathon..Chapeau!
Strand it is, lekker, goed concludeer ik tijdens de eerste kilometer strand al snel gaat dat gevoel over in pittig en zwaar, immers is het hoogwater wat er voor zorgt dat je op het losse zand moet lopen of door de waterlijn ik kies voor het losse zand en dat begin je na drie kilometer goed te voelen in je benen en voeten. Afzien en pijn, mijn linker knie speelt op, ik kan best negeren tijdens het lopen of door pijn heen lopen maar dit is killing. Eindelijk mag ik het strand af, heel voorzichtig kom ik terug in mijn tempo en dit hou ik twee kilometer vol. Daarna is het ''over'' er gaat van alles door mijn hoofd, stoppen, wandelen, langzamer tempo. Shit, klote ik baal zo ontzettend.
Bij kilometer 32 ben ik bijna hopeloos en besluit te bellen met mijn grootste supporter, alleen het horen van haar stem en motivatie doet mij besluiten om te gaan voor die medaille en t-shirt. Kom aan ontspan en door, ik besluit om een aspirine in te nemen een spons met water onder mijn pet te stoppen verstand op nul en door tot de finish. Gelukkig staan er op het hele parcours supporters en vrijwilligers die je er door heen slepen. Trap op, trap af, heuvel op, auw, heuvel af auw..En daar is kilometer 40, en nog een fotograaf smilé en door.
De laatste kilometer, ik kijk op mijn horloge en zie mijn tijd ppfff bummer, tegenvaller..balen en nog steeds pijn, kom aan doorbijten..Be proud...Schatje Schatje en ook hier staat ze weer mijn grootste supporter kom aan schatje je bent er bijna..Liefde is...Ergens ik weet niet waarvandaan het kwam maar ik gooi er nog een kleine tempo versnelling in en red het net om onder de 5 uur te finishen.
Medaille en DAMN wat ben ik trots, gelukkig kan ik snel een kusje halen.
Ik strompel de tent in, tweede beloning mijn shirt :-) ...van binnen ben ik zo blij en trots dat ik bijna vergeet om te drinken..gelukkig krijg ik een kop warme bouillon aangereikt van een vrijwilliger. Heerlijk even zitten op het grasveld, ontspannen en bijkomen, schoenen uit, sokken uit en zen.
Chocomelk, en een Grimbergen on the side, en wat smaakte die goed...
In 2017 ben ik er weer bij!
''Marathon lopen kan iedereen'' de kustmarathon lopen is serious shit!
