What an Adventure #WAA

Dan moet je naar de mudsweattrail shop in Zoetermeer, wat op zich al een straf is natuurlijk, en ooh zo gevaarlijk voor je bankrekening. Ditmaal was het om twee paar schoenen om te ruilen voor een nieuw paar. Iris had gekozen voor de Altra schoen, echter was paar één te klein en het tweede paar een halve maat groter, duidelijk te groot. Erg verbaasd ben ik over de maatvoering van Altra. 

Van de nood een deugd maken is in deze niet zo moeilijk, want de #mst store is net een snoepjes winkel voor volwassenen. Dus lookaround and enjoy. Enkele weken geleden waren wij ook in de #MST store en was mijn oog al gevallen op de uiteindelijke aankoop van vandaag. WAA natuurlijk heb ik dit merk al voorbij zien komen op sociaal media echter nooit eerder gepast laat staan gekocht. Ook dit merk komt van origine uit Vive la France, net zoals Hoka one one, Salomon en Raidlight, die Fransen weten wel hoe je hardloopkleding maakt.

Goed, passen dan maar, een Ultra Carrier Shirt, maatje S dat past altijd, ahum, dit merk heeft blijkbaar hun eigen maatvoering (goh waar heb ik dat eerder gezegd) maat S is no go, maatje meer dan maar. Rits dicht, ja rits want dit merk werk met een rits, en direct is de tight fit zichtbaar. Even wennen want alles is zichtbaar. 

Buiten de rits heeft dit shirt nog iets anders dan de ''normale'' running shirts, namelijk rondom je middel zitten diverse zakken. In diverse formaten, links voor een zakje speciaal voor je telefoon, met een uitsparing voor je koptelefoon draadje, rechtsvoor een dito zakje qua formaat. De achterzijde is voorzien van twee grote zakken waar makkelijk een flask of regenjack in past. Eerste gedachte is handig want dan hoef je niet altijd een race vest aan. Geen hekel aan een race vest, mocht je dat denken, alleen met de warmte van afgelopen zomer is een race vest toch wel een extra belasting, en doordenkend aan de winter is het ook ideaal, jasje erover en rennen. Door naar de stof van het shirt, prettig in gevoel en licht. Onderaan het shirt heeft de fabrikant een siliconen rand aangebracht, het idee hierachter is dat het shirt tijdens het lopen niet omhoog kruipt. Dit moet een topper worden zou je zeggen.

WAA heeft ervaring in de wielrennerij de achterliggende gedachte bij dit shirt komt dan ook daar vandaan, de normaalste zaak is het in de wielrennerij om zakken en ritsen te hebben in je shirt. Dat principe heeft WAA overgenomen en toegepast in hun Ultra collectie.

Dan het eerste loopje met dit shirt van WAA. Vreemd maar wel lekker, soort rivella ervaring. Je moet er even aan wennen, rits in plaats van een v hals, wat erg prettig is by the way want hoe vaak heb je niet de neiging om je shirt iets open te doen. De zakken rondom, top, telefoon past prima, klittenband werkt perfect je telefoon blijft keurig op zijn plek. Achterop, waar mijn flask zit, ook dat werkt naar behoren. Shirt neemt goed op en droogt ook lekker snel, tot daar zeg ik ja. Alleen die siliconen rand, valt mij ietsjes tegen, shirt komt wel wat omhoog. Of dit aan mijn figuur ligt, aan het broekje wat ik droeg, daar moet ik nog achter komen tijdens de volgende loopjes. Volgende run een ander broekje kiezen en ervaren wat er dan gebeurt.

Conclusie;

Top aankoop.

Zo goed dat ik al gekeken heb naar de long sleeve versie voor de koudere dagen.

Korte mouw versie

check die handige zakken

longsleeve voor de koudere dagen

Navigeren met de Suunto #LuchoDillitos

Na alle tegenslagen, conditie die drastisch achteruit gerent is en een poosje niet kunnen lopen, was deze week weer als vanouds. de tijd van het jaar helpt natuurlijk ook mee, langzaam komt iedereen uit zijn winter dip, overal op social poppen de zomer foto's omhoog, korte mouwen, hemdjes, korte broekjes en van die leuke rokjes...love it.

Begin deze week was het een kort rondje, omdat, ja helaas ieder jaar weer komt het terug, die hooikoorts pittig zijn ding deed in het begin van de week. De omschakeling van winter naar pollen regen is altijd even pittig in den beginne. De luchtwegen, de neus en vergeet je ogen niet krijgen het dan even flink voor de kop. Moe, hoesten niezen ppfff. Kort rondje dus. 6 kilometer in 33 minuten met hoesten, niezen en heftige behoefte aan een wc maken dat de kop eraf was. 

Donderdag dag één van de vier vrije, reden we vroeg naar Rotterdam zuid, mijn lieve vrouw ging die dag schilderen bij mijn ouders, aangezien ik geen kwast kan vasthouden was ik dus verplicht om mezelf te vermaken, de geliefde zoon uitgehangen en, en het plan opgevat om een stukje te gaan hardlopen door Zuid, de wijk waar ik opgegroeid ben. Zo tof was dat, overal waar ik liep, herkenning uit mijn jeugd even mijmeren over vroeger, een trip down memory lane was het. Wij woonde vroeger vlak bij waar mijn ouders nu weer wonen en dat is vlak bij het mooiste stadion van Nederland de KUIP. Dan loop je daar te lope en komt spontaan het kippenvel op je lijf te staan. Door gelopen met wel de kanttekening dat er zoveel verandert is dat je de weg gewoon bijna kwijt bent. Daar woonde mijn lieve oma haar laatste jaren, en daar, ja daar zaten die en die op school. Station Lombardijen onder door, nog meer herinneringen, de sloot waar vroeger geschaatst werd. Foto's, filmpjes insta deel momenten ik voelde mij even een #asicsfrontrunnerT terug bij de zonnetrap met een bigsmile.

Rondje van 7.7 kilometer in 41 minuten.

Vrijdag dan, de wekker vroeg, beide gingen we sporten afzonderlijk van elkaar. Iris zweten in Laco, ik alleen naar Haamstede om daar te gaan lopen in het bos. Voorbereid als altijd ging in met de auto naar het bos voldoende water bij, droge kleding, zonnebrand, anti teken spray spul. De suunto geladen met een route, want ik en het bos zijn na al die jaren nog steeds geen big friends, topografisch, route vast, gevoel voor richting mwah. Goed route geladen en gaan, voor het eerst op navigatie lopen met mijn suunto, vertrouwen op een dood element, not my kind of koekie, maar goed keuzes. Linksaf zegt de suunto, verbaast loop ik naar links, het scherm laat de route zien, huh zo zijn wij twee weken gelden niet gelopen met de bosbokken. Oke vertouwen George, gestaagd loop ik door, kruising twee ? nee joh er klopt iets niet. Terug naar de route in het begin scherm en wat zien ik een route van 2017 sjips, als halve autist was ik me daar even van slag want nu moet ik random door het bos gaan rennen. Dan maar op de pijlen lopen. Uhu Ik zal jullie de details besparen, de verkeerd gelopen, omgedraaid, zal ik links, of rechts, ga ik goed, naar boven of toch rechtdoor. Efin het plan was 12 kilometer lopen. Na 12 kilometer was ik dus mooi niet terug bij de auto, Google maps dan maar, 3.1 kilometer nog naar de auto!

Lucho Dillitos, gelukkig had ik die meegenomen. Voor het eerst ga ik een Lucho nemen, ik heb er 5 gekocht en vandaag begin ik met de classic smaak. Na twee hapjes ben ik verkocht, de smaak! Het mond gevoel! De verpakking! De grote! Wauw Wauw Wauw wat een top product. De smaak is subtiel, zoet ja zeker, niet TE voor mij dan, het mond gevoel is erg prettig, de lucho smelt in je mond, de smaakpapillen gaan als een malle tekeer van genot, niet echt water nodig tijdens het nuttigen. De verpakking is ook subliem, deze is biologisch afbreekbaar de lucho is verpakt in een gedroogd bananenblad hoe tof en bewust. Let op haal thuis de lucho uit de plastic verpakking. Uiteindelijk kwam de auto weer in zicht uiteindelijk waren het 15.4 kilometers in 90 minuten. Moe was de conclusie toen ik even in de achterbak van de auto zat. 

Nee ik ben nog lang niet op het niveau van vorig jaar mei, zo zie je maar dat vorm, conditie een relatief iets is als je 48 bent ;-)

Gelukkig heb ik nog wat maanden om mij fysiek en geestelijk voor te bereiden voor de kustmarathon.

Sportieve groet,

George.

 

Rotterdam Marathon 2018 #DitJaarNietHelaas

Eindelijk was het een feit, ik ga de Rotterdam marathon lopen, jaren ervoor was het geen optie in verband met de Roparun. dit jaar geen Roparun, dus plek voor een ander doel. Geweldige werkgevers die ik heb- trouwe Roparun sponsoren- zeiden dan sponsoren wij jou marathon. Helemaal gaaf. Startbewijs in the pocket. We praten nu over november 2017. Blij ei als ik was ging ik naar huis met het nieuws. Een ietsjes minder blije vrouw, maar achter de wolken zag ik toch ook dat zei het leuk vond voor mij.

Eigen schema? Sportrusten ?  
Schema maar eens uit de kast trekken dan, Iris heeft een heel mooi vijf maanden schema in haar personal trainings- opleiding map zitten. Ik hoorde om mij heen al verbazing, vijf maanden, is dat niet wat veel! Andere zienswijze, inzicht hoe je het ook noemt ik ben ermee aan de slag gegaan. Zo gezegd zo gedaan, schema gaan volgen. En ja hoe zeg je dat, nu in maart 2018, het leek wel of er toen (november 2017) al besloten was dat ik de marathon van Rotterdam niet zou gaan lopen.

En toen gebeurde het!
Allereerst en flinke jaap in mijn hand wat de training voor een kleine week on hold zetten, vol goede moed de training weer opgepakt. Krachtig voelde ik mij worden, tempo ging omhoog, ik genoot. Weekend training achter de rug, maandagmorgen wekker weer op 5:45 ik spring uit bed, ontbijt, en hup aan de arbeid....einde van de werkdag stond er een tempo loop op van 10 km. Goed eerst werken, ergens midden op de dag was het, auw, terwijl ik de trap afliep tijdens een bezoek aan een collega bedrijf, een flinke steek in mijn rechter oog, even knipperen dacht ik nog, vuiltje.Verder op de dag nog wel af en toe een vervelend gevoel in mijn rechteroog, eigenlijk geen aandacht aan geschonken. Tot dat ik na het eten mijn lenzen uit deed. Poef binnen no time een rood oog, welke met de minuut meer pijn ging doen.
Volgende ochtend, nog meer pijn, oke dokter dus. Het gewone ritueel, ontbijtje, werkkleding aan, tas inpakken en om 8:10 bij de dokter binnen lopen met als idee, zalfje of zo en door naar het werk.

Nou dat liep even anders, oogarts en thuis blijven, hoornvlies-ontsteking, later bleek het tot mijn derde laag gegaan te zijn, flink diep dus, flinke beschadiging als je daar niet mee oppas dan blijft het de rest van je bestaan een zwakke plek. Dus rust en zalf. Nee joh dit was het nog niet er komt nog meer. Ondertussen flink in baal modus, want ja dan kun je wel vijf maanden willen trainen maar op deze manier gaat het niet lukken. Aangekomen in december en uitkijkend naar twee weken vakantie, flink trainen was het credo, na de hoornvliesontsteking was ik langzaam weer begonnen om het schema op te pakken. Vakantie.

Kerstvakantie wat betekend het hele gezin is vrij, heerlijk genieten van de vrije tijd, beetje eten, biertje en natuurlijk trouw blijven aan het vijf maanden schema. Dat eten en biertje lukte wel alleen dat schema he daar is toch iets mis mee begon ik langzaam te denken. Vakantie een synoniem voor griep ? ik heb het opgezocht nergens kon ik het vinden. Twee weken plat op de bank, koorts, keelpijn, hoesten blegh. Schema hahaha welk schema. Kop op en positief blijven het kan gewoon nog met drie maanden trainen.

Adapt (Zich aanpassen; zich schikken; arrangeren; aanpassen)
Kan ik, excel erbij gepakt, trainingen ingedeeld en door! Normaal sport ik 4/5 dagen in de week, nu ging de frequentie omhoog naar 5/6 dagen, motivatie zat sky high ik voelde mij een soort Froome zonder fiets en en en. Die griep hakte er best in, dan merk je goed dat je bijna 48 bent -op het moment van schrijven inmiddels 48 is- Ook hier moest ik mij even aanpassen een paar stappen terug in conditie en belasting! Ik vertelde al dat ik top werkgevers heb, nu, gingen die nog even een stapje verder, buiten het startbewijs is het ook nieuwe schoenen, broekje en shirtje.
Salomon bracht de nieuwe zomer lijn uit. De RA pro 6 mm drop zijn het geworden! Dat motiveert en stimuleert om er keihard tegenaan te gaan. Nog 12 weken tot aan, zoiets was de inhoud, you got mail, marathon mail. Januari gaat voorbij zonder problemen, februari idem dito, de kriebels komen, de trainings- intensiteit neemt toe.


Intensiteit neemt toe en maart roert zijn staart.
Het word kouder, heerlijk, voor mij als hooikoorts patiënt is lopen in kou erg goed te doen, waar ik dan ook gretig gebruik van maak, inmiddels is het vier keer per week hardlopen en twee maal sportschool om de core ook sterk te houden-maken. Sneeuw tja wat moet je daar nu mee, als hardloper dan he. Sportschool dan maar in, kapot gaan op de crosstrainer, deze manier van totaal naar de klote gaan kon ik nog niet. Afwisseling ik zeg top. Goed nog steeds sneeuw, en een duurloop van drie uur in de planning, uit voorzorg want ja je wilt in die laatste weken niet geblesseerd raken ging ik afgelopen zaterdag weer eens met de bosbokken mee. Trouwens Mari van rocker tot runner schreef er een mooie blog over. spannend! hardlopen-na-een-blessure Wekker vroeg gezet, tas inpakken, schoenen keuze gemaakt, natuurlijk mijn nieuwe suunto spartan sport om de pols gedaan en richting Haamstede gereden...Blijf nog even lezen climax komt er bijna aan.

The final
Laagjes, dat advies lees ik al weken in allerlei posten van hardloop accounts, dus ook ik laagjes en een muts. Suunto op go, in een kalm tempo lopen wij van de parkeerplaats naar de wc, daar is nog even tijd om overbodige zaken te lossen en dan kan de training beginnen. Ik loop achter twee anderen, kijk goed uit waar ik loop want door de verse sneeuw zie je niet alles en een ongeluk zit in een klein hoekje, gaatje of slagboom. Na de slagboom, daar ligt het open bos. En daar net voor de slagboom, ging ik ter aarde, mijn rechter enkel, dubbel, pijn, niet te herhalen woorden, maar vooral pijn. Oke, even bijten, voorzichtig stappen om te voelen hoe erg het is, mmhh deze is best pittig zeg maar was de interne conclusie. Toch nog even geprobeerd om verder te gaan. Nee! klaar over en uit.

Dan ga je toch denken, 42 kilometer asfalt is blijkbaar niet voor mij weggelegd dus op naar de kustmarathon in het mooie Zeeland!

Einde marathon traject.

Herstellen.

Balen.

Bijstellen.

Adapt.

Omdenken

Kustmarathon 2018

Nieuw doel.