Navigeren met de Suunto #LuchoDillitos

Na alle tegenslagen, conditie die drastisch achteruit gerent is en een poosje niet kunnen lopen, was deze week weer als vanouds. de tijd van het jaar helpt natuurlijk ook mee, langzaam komt iedereen uit zijn winter dip, overal op social poppen de zomer foto's omhoog, korte mouwen, hemdjes, korte broekjes en van die leuke rokjes...love it.

Begin deze week was het een kort rondje, omdat, ja helaas ieder jaar weer komt het terug, die hooikoorts pittig zijn ding deed in het begin van de week. De omschakeling van winter naar pollen regen is altijd even pittig in den beginne. De luchtwegen, de neus en vergeet je ogen niet krijgen het dan even flink voor de kop. Moe, hoesten niezen ppfff. Kort rondje dus. 6 kilometer in 33 minuten met hoesten, niezen en heftige behoefte aan een wc maken dat de kop eraf was.

Donderdag dag één van de vier vrije, reden we vroeg naar Rotterdam zuid, mijn lieve vrouw ging die dag schilderen bij mijn ouders, aangezien ik geen kwast kan vasthouden was ik dus verplicht om mezelf te vermaken, de geliefde zoon uitgehangen en, en het plan opgevat om een stukje te gaan hardlopen door Zuid, de wijk waar ik opgegroeid ben. Zo tof was dat, overal waar ik liep, herkenning uit mijn jeugd even mijmeren over vroeger, een trip down memory lane was het. Wij woonde vroeger vlak bij waar mijn ouders nu weer wonen en dat is vlak bij het mooiste stadion van Nederland de KUIP. Dan loop je daar te lope en komt spontaan het kippenvel op je lijf te staan. Door gelopen met wel de kanttekening dat er zoveel verandert is dat je de weg gewoon bijna kwijt bent. Daar woonde mijn lieve oma haar laatste jaren, en daar, ja daar zaten die en die op school. Station Lombardijen onder door, nog meer herinneringen, de sloot waar vroeger geschaatst werd. Foto's, filmpjes insta deel momenten ik voelde mij even een #asicsfrontrunnerT terug bij de zonnetrap met een bigsmile.

Rondje van 7.7 kilometer in 41 minuten.

Vrijdag dan, de wekker vroeg, beide gingen we sporten afzonderlijk van elkaar. Iris zweten in Laco, ik alleen naar Haamstede om daar te gaan lopen in het bos. Voorbereid als altijd ging in met de auto naar het bos voldoende water bij, droge kleding, zonnebrand, anti teken spray spul. De suunto geladen met een route, want ik en het bos zijn na al die jaren nog steeds geen big friends, topografisch, route vast, gevoel voor richting mwah. Goed route geladen en gaan, voor het eerst op navigatie lopen met mijn suunto, vertrouwen op een dood element, not my kind of koekie, maar goed keuzes. Linksaf zegt de suunto, verbaast loop ik naar links, het scherm laat de route zien, huh zo zijn wij twee weken gelden niet gelopen met de bosbokken. Oke vertouwen George, gestaagd loop ik door, kruising twee ? nee joh er klopt iets niet. Terug naar de route in het begin scherm en wat zien ik een route van 2017 sjips, als halve autist was ik me daar even van slag want nu moet ik random door het bos gaan rennen. Dan maar op de pijlen lopen. Uhu Ik zal jullie de details besparen, de verkeerd gelopen, omgedraaid, zal ik links, of rechts, ga ik goed, naar boven of toch rechtdoor. Efin het plan was 12 kilometer lopen. Na 12 kilometer was ik dus mooi niet terug bij de auto, Google maps dan maar, 3.1 kilometer nog naar de auto!

Lucho Dillitos, gelukkig had ik die meegenomen. Voor het eerst ga ik een Lucho nemen, ik heb er 5 gekocht en vandaag begin ik met de classic smaak. Na twee hapjes ben ik verkocht, de smaak! Het mond gevoel! De verpakking! De grote! Wauw Wauw Wauw wat een top product. De smaak is subtiel, zoet ja zeker, niet TE voor mij dan, het mond gevoel is erg prettig, de lucho smelt in je mond, de smaakpapillen gaan als een malle tekeer van genot, niet echt water nodig tijdens het nuttigen. De verpakking is ook subliem, deze is biologisch afbreekbaar de lucho is verpakt in een gedroogd bananenblad hoe tof en bewust. Let op haal thuis de lucho uit de plastic verpakking. Uiteindelijk kwam de auto weer in zicht uiteindelijk waren het 15.4 kilometers in 90 minuten. Moe was de conclusie toen ik even in de achterbak van de auto zat.

Nee ik ben nog lang niet op het niveau van vorig jaar mei, zo zie je maar dat vorm, conditie een relatief iets is als je 48 bent ;-)

Gelukkig heb ik nog wat maanden om mij fysiek en geestelijk voor te bereiden voor de kustmarathon.

Sportieve groet,

George.