Acceptatie en Slingers

Was het augustus of september 2024 ik weet het niet precies meer, ergens rond die tijd hielt mijn lijf en hoofd er mee op! Klaar. Stop. Over en uit zei het. Na maanden tobben voor dat die off knop ingedrukt werd had ik allerlei onderzoeken ondergaan, bloed och liters afgenomen, urine tjonge niet aan te slepen en ik had bijna de sleutel van de dokterspraktijk.

Totaal van mijn stuk en uit het veld geslagen. 

Enkele klachten.

Moe extreem moe, zweten vooral in de nacht, denken lukte niet meer, duizeligheid, slapen veel heel veel, dorst, hartkloppingen, lopen gaat niet zonder dat het zeer doet, woorden kan ik niet meer opkomen, zinnen kloppen niet, irritatie om alles, concentratie is 0, spierkrampen over mijn hele lijf, zere heupen, onrustige benen.

Als je hiermee aankomt krijg je direct...ooh overspannen, burn-out, stress. Rust pakken dan komt het goed, even alles op hold. Wil je een pilletje tegen de stress en depressiviteit??

Ergens zei mijn hoofd, NEE, dit is niet overspannen zijn. Dit is iets anders! Niemand kon mij vertellen wat. Enige wat ik te horen kreeg. Rust en acceptatie want dan begint het herstel. Oke, oke, vertel is dan hoe accepteer je dat je na 54 jaar waar je alles kon op je niveau nu ineens dat allemaal niet meer kan en dat even accepteert. Ja, daar kan ik je niet bij helpen en ook niet uitleggen.

En door dat je niks meer kan, komt er ook nog eens boosheid, frustratie en verdriet om de hoek kijken. Want huilen och zoveel tranen zijn er gevloeid. Gelukkig heb je dan, zoals we zulke mensen in Rotterdam noemen een flapdrol van een bedrijfsarts! Die het allemaal onder het kleed veegt en niet verder kijkt dan een waarschijnlijke burn-out, de beste man heeft mij niet 1 keer persoonlijk gezien. In 15 minuten, telefonisch had hij zijn diagnose gesteld......Precies

Maanden zoek je naar hulp, links en rechts of rechtdoor goh wat heb ik allemaal niet geprobeerd niks had de uitwerking waar je op hoopt.

Waarom dat weet ik nu.

Wat het gekke is, na maanden thuis zitten, denk je ja ja ik ga beter. Nee, Niet, totaal niet. Nog steeds loop je achter de feiten aan en niemand die je kan helpen. En nog steeds hoor je rust en acceptatie. Ja mn hoela...denk je dan. Die fijne bedrijfsarts had ook een re-integratie traject opgesteld.

Nou ik kan je vertellen toen hij dat voorstelde vroeg ik hem, lees je nu voor uit eigen werk, of een eerste hulp bij burn-out voor dummies boek. Want begrijpen deed en doet hij het niet. Goed ik ben de moeilijkste niet en begon het traject. Langzaam en vooral behoedend voor mijn eigen zijn deed ik dingen op mijn werk. KAPOT, echt kapot moe was ik..thuis klapte ik uren in slaap op de bank. En geloof mij dit slapen deed me goed, langzaam de uren uitbouwen. Ik verklaarde de medische wereld voor gek.

Buiten werken was er niks in mijn leven, werk, bank, netflix, negatief, boos, huilen en veel slapen..nou dat is toch best veel.

Gelukkig was er GABA ik kreeg deze tip van de acupunctuur-boer en ik weet nu GABA werkt. Dat is het natuurlijke pilletje wat de dokter wilde voorschrijven!

Wandelen ga wandelen, veel heel veel zeiden dit waaronder ook die fijne bedrijfsarts....Nee dat kan ik niet. Sporten mijn hele leven, maar nu wandelen nee dat lukt niet! En nog niet anno juni 2025.

Iets moet mij toch ontspanning en afleiding geven....potlood en papier werden mijn beste vrienden. Tekenen en schrijven, vulpen en een notebook, veel tekenen en schrijven. Nee het is geen sporten, het geeft niet dat zelfde als. Het is een nieuwe manier van leren ontspannen. En voor iemand die graag fysiek iets deed nu passief ontspannen poh je leven 360 omgooien is het. 

En er waren dart-pijlen ergens op zolder in een la. Dus George heeft nu een dartbord, pijlen enz, toch iets fysieks. Mijn lijf kan inmiddels zo mee met de gemiddelde darter, want niet sporten, wat abrupt werd beeindigd daar gaat je lijf niet goed op. Inmiddels + 10 kg en een bolle kop rijker.

Ik vergeet nog zoveel te vertellen, onder andere de conclusie fibromyalgie en chronisch pijnsyndroom...vul zelf maar in.

Iets klopt er nog steeds niet want nu eind juni 2025 werk ik weer full time, ik teken en dart. Sport nee kan ik niet want nog steeds elke dag een zeer/pijnlijk lijf, benen die bij het minste verzuren, spierpijn in mijn hele lijf, en zeker nog meer van dat lijstje van in het begin. 

Alleen het verschil zit hem hier in. Acceptatie, ja ja ik deed het en ik kan je zeggen het werkt. Je hoofd knapt er enorm van op. 

Ben je boos en wat al niet meer = last van mijn lijf.

Ben je vrolijk, opgewekt en schijnt de zon weer = last van mijn lijf. 

Dan weet je wel waar ik voor ben gegaan....Is hij terug dan de oude George. Nope maar hij is hard op weg. Knokken elke dag om zelf mijn leven in controle te hebben. Grenzen stellen en bewaken. 30 minuten naar bed na het werk en vooral Nee zeggen wanneer het nee is en Ja wanneer het ja is.

Learning on the job zoals ze het zeggen...

En het belangrijkste en meest waardevolle in mijn leven....stond mij bij in voor en tegen, bij zon en regen, bij die lach en vele tranen....Iris want zonder haar had ik het niet gered en was ik er werkelijk waar mee gestopt met het leven.

Want niemand weet hoe diep ik ben gegaan, zo diep never nooit meer in mijn leven. En dat is knokken en zelf de slingers ophangen.

Leef nu want vandaag kan je laatste dag zijn!

Als het even geen feest is!

Het was Klaverstep dag in België. Op die dag constateerde ik iets vreemds tijdens ons eerste rondje al. Terwijl ik het weekend ervoor dit niet opmerkte. Het zal wel ging er door mijn hoofd. Nee het zal wel niet want ook tijdens het tweede heuveltje was het er weer.

Met mijn hardloopervaring weet ik heel goed hoe mijn benen voelen bij aanvang, midden in en na een zware/pittige run. Had ik dan hardgelopen. Nee dat deed of doe ik al bijna een jaar niet. Dit was daarom ook heel gek. Ik kon het gewoonweg niet plaatsen. De rest van de dag heb ik dit dan ook ver weg gestopt. Gewoon steppen met je donder, samen met Sascha en Nicolette was die dag tof om te doen. Ergens bij kilometer 110 waren mijn benen echt op. 

Van dat step avontuur had ik minimaal één week nodig om te herstellen. Ook daar ging iets totaal anders dan normaal. Na 1,5 week weer op de step was het ook niet als "gewoon" En eigenlijk vanaf dat moment kwam de klad er in. Hartslag tijdens het steppen veel hoger. Moe, alsof ik wekelijks een marathon liep, terwijl het alleen maar werken was en één rondje op de step per week. Waar ik voor de Klaverstep weken maakte van 100+ kilometer. 

Gek heel gek en onverklaarbaar ook. Dus toch maar is melden bij de huisarts. Ja bloed testen maar dan. Oke en eigenlijk kwam daar niets geks uit, behalve dat mijn ck waarde te hoog was. Creatinekinase is wat ck betekend. Huisarts wist dit ook niet goed te plaatsen. Nu na drie keer bloed geven is deze waarde nog steeds te hoog. Tevens twee andere waarden te hoog, dit kwam tevoorschijn omdat de internist er nu aan te pas komt en deze heeft op andere waarden getest dan de huisarts.

Dat is dus de reden dat ik niet actief ben op de step of heel af en toe is een klein rondje probeer te rennen. Gewoon trap lopen dan doen mijn benen pijn, werken is de max en zelfs dit is al op het tandvlees want na een week werk is het weekend daar om te rusten, maar dan ook bijna 2 dagen bank... Het anders, lees gezonder eten heeft wel wat geholpen aan het moe zijn...iets dan he.

Mijn hele lijf doet inmiddels mee qua zeer, armen ook, onderrug is not funny, en heupen oef soms moet er gewoon een 600 mg ibuprofen in om te kunnen werken. Je snapt dit is vermoeiend en geeft het leven op dit moment geen kleur. Ik mis ontzettend mijn sporten en ontspanning. Ben zelfs op zolder op zoek gegaan naar mijn biljart-keu om dat op te pakken dan, past ook wel bij mijn leeftijd tegenwoordig hoor ik dan om mij heen. 

Werken zoals ik zei is lastig, dat maakt het voor mij collega's ook niet leuk. Thuis ben ik soms gewoon weg niet te doen hoor ik van mijn vrouw, terwijl ze alle begrip heeft voor mijn situatie momenteel. 

Waar het mis zit of hoe je dit ook noemt ik weet het niet de huisarts evenmin, hopelijk komt de internist morgen met een richting waarin we kunnen gaan zoeken. Dat het misschien niet op te lossen is so be it, al kan ik er dan naar leven en accepteren dat het is wat het is. 

Weet je wat moeilijk is je bent jezelf kwijt je ding kunnen doen wat het ook is, en dat is zo lastig om daar mee om te gaan.

Dus tot zover.

George

Rondje steppen in de Bels

Dans de zon op en dat op zondag, 3:30 ging hij af, uiteraard werd ik voor gek verklaard thuis. Maar ach als je iets leuks wilt doen moet je er wat voor over hebben tenslotte. Steppen over de landgrens had ik nog niet eerder gedaan. Dus op naar België.

De hele week stond in teken van dit evenement, vooral omdat het voor mij een ijkpunt zou worden. Vrijdag was ik al vrij in verband met een feestje, dus een lekker lang weekend, extra lang want de maandag had ik ook vrij genomen. Zaterdag alles in orde maken, step in de auto, kleding op orden en in tasjes gedaan zodat het in de auto goed geregeld was en ik niet hoefde te zoeken, ja je leert van de jaren hardlopen om alles op orde te hebben. Eten en sportdrank in de koelbox gedaan, zelfs een salade gemaakt die ik kan eten na het steppen. 

Om 4:30 vertrekken op zondag, ja dan zie je letterlijk  zoals Diggy Dex het zingt Dans de zon op klik ff op de link echt een tof nummer. Heel gek want er zijn meer mensen dan alleen ik op de weg, Ook onderweg naar iets leuks of juist onderweg naar hun bedje, ja zo denk je dan als je op dit tijdstip op de weg vertoeft. Gestaagd rollen mijn banden over het asfalt. Tot dat je over de grens komt dan ineens moet je alert zijn want tja de Belgische wegen zijn nu eenmaal niet zo onderhouden dan bij ons in het land...just saying! Na 165 kilometer mag ik het asfalt verlaten en rijd ik door wat Belgie typeert, straten en wegen met leuke en mooie panden richting een stukje natuur waar het startterrein ligt en wat tevens het thuisfront is van Stepclub Oudsbergen

Gastvrij, waar de Belgen bekend om staan, ontvangen worden door Albert en bestuursleden (sorry ik ben u namen vergeten) wij moeten op dit tijdstip ons enthousiasme enigszins temperen want de mensen op de camping zijn nog in diepe rust- lees 06:15. Neemt niet weg dat er al veel reuring was, de teamleden van de stepclub waren al druk aan de gang. En warempel ik ben niet de enige die op dit tijdstip al arriveert want daar komt Nicolette ook aangereden. Het is tijd om ons zelf gereed te maken voor de aftrap. Dus terug naar de auto om de step er uit te halen, benodigdheden om hangen en natuurlijk de helm op te zetten, want geen steprit zonder helm voor deze man!

om 7:15 is er een foto momentje met de dan aanwezige diehards, met z'n drieën zijn wij van plan alle vier de lussen te rijden vandaag wat in totaal 150 kilometer maakt....later meer of dit gelukt is. De eerste ronde begint voortvarend en we steppen door de omgeving welke echt aangenaam is, de kilometers vliegen voorbij en voor we het weten is lus één gedaan met 50 kilometer op de teller, even een kleine sanitaire stop, jasje uit doen en we gaan met twee verder de volgende lus deze is rond de 23 kilometer. Ja daar komen ietsjes meer heuveltjes bij, goed te doen maar je merkt dat je in België bent. Lus twee ✅

Pauze! Een mooi moment om een schoon en droog shirtje aan te doen, we genieten met diverse deelnemers van de lunch, zelf deed ik een vegetarische spaghetti tot mij nemen een glaasje cola voor de suikers en om het af te toppen een bakkie koffie, onder dit genot werd er natuurlijk rond uit gekletst over het steppen, leuk om met een clubje gelijkgestemde te lunchen. Na deze welkome rustpauze konden we weer aan de bak, ronde drie ook deze was rond de 50 kilometer, met de meeste klimmetjes er in. Wederom starten we deze ronde met drie, en ja alle drie vangen we deze ronde aan met verkeerd rijden, dus terug naar start. En daar opnieuw begonnen, en ja deze ronde wat een geweldige omgeving mochten wij ervaren, steppen door het nationale park de hoge kempen ik kan je zeggen wil je is op vakantie in België en niet al te ver rijden om te genieten boek dan een accommodatie in deze omgeving, Wauw! Oja wat trouwens in België goed geregeld is zijn de fietsknooppunten als je gaat rijden op die bordjes kun je niet fout rijden dat even ter zijde. Rijdend door de hoge kempen omhoog en omlaag met een maximum speed van 58,4 op de step en ik kan je verzekeren dat is hard. Aan dat mooie komt ook in België een eind en moet je constateren dat ze ook daar wind hebben, heel gek maar het is zo. Langs het water met de wind vol in je bakkes is het best zwoegen.

En daar kwam hij, op een moment dat ik hem totaal niet verwachtte, de man met de hamer, na 110 kilometers en hij was flink hard. Nog 17 tot het einde dus verstand op nul, pijn in de benen negeren en stampen maar. Realiserend dat ik de vierde lus er niet bij kan hebben step ik de laatste kilometers door tot het einde. En man, man wat een enorme domper is dit zeg. Nog niet eerder ging ik op een lange afstand zo goed, ik vloog nog op kilometer 100 en dan ineens 10 verder is het over. 

Aangekomen bij de camping, was ik toch trots en voldaan soms is het wat het is, mijn verste tocht met de meeste stijging juist volbracht vandaag. Be proud en zo nam ik deze dag tot mij. Spullen af doen een fris shirtje aan lange broek en trui aangeschoten. Natuurlijk even na praten hoe de dag ervaren is. Gedag zeggen tegen de organisatie welke een grote pluim verdient, chapeau!

Plan was dus 150 kilometer vandaag, waar ging het mis. Genoeg gedronken want iedere 5 kilometer krijg ik op mijn Garmin een waarschuwing om te drinken. Na die 100 kilometer werd ik wederom misselijk, is het dan van het eten in de pauze en mijn sportdrank te samen want spaghetti en sportdrank zijn beide koolhydraten?? Te weinig vast voedsel? Niet genoeg plat water? Ik moet hier the day after is induiken en kijken of ik info kan inwinnen waar het fout ging. 

Oja the day after brengt ook spierpijn met zich mee. Gelukkig kan ik een dagje relaxen morgen weer aan de arbeid. 

Al met al een geslaagde zondag!

Time On Your Footbike!

George.

 

Step-shop-service-verkoop-verhuur-trainingen

Rond de twee jaar, volgens mij, ben ik met het step virus besmet. Tot volle blijheid. Op verkenning door deze wereld, bracht mij allerlei nieuwe kennis. Ook bracht het mij verbazing. Nieuwe mensen leren kennen, andere soort sport brengt ook andere soort pijntjes, want ja blijkbaar kan ik het nooit eens houden op een stukje steppen het moet altijd rapper, verder, en grenzen blijven verleggen. Dat is mijn motivatie in het leven en ook zeker mijn valkuil!

Doordat ik die motivatie heb sla ik wel eens door in dingen, ik ga dan zoeken naar mogelijkheden om meer en meer en meer op te nemen over waar ik mezelf in verloren heb als een spons. En zoals ik al zei steppen heeft mij te pakken. Step één was een feit inmiddels is step twee ook een feit en het liefste komt step drie er ook. Na een basis step, nummer 1 met een 26/20 banden maat, kwam de racer met banden maat 28/24 er onwijs blij mee. Alleen wist ik eerder dat 28/28 algemeen goed is tegenwoordig in de step wereld had ik de 28/24 niet gekocht. Goed als is verleden tijd in dit geval. 

Ga ik mij focussen op de 28/24 en deze upgraden met betere banden, velgen enz of toch door naar de 28/28 dat is nog even een dilemma. Gesproken met kenners die zeggen tja je kunt ook betere banden om de racer leggen dit scheelt ook in het beter rollen. Er is mij ook gezegd 28/28 ten op zichtte van 28/24 is ongeveer 10% inspanning wat je minder hoeft te leveren! Natuurlijk moeten je benen en je brein het nog steeds zelf doen, want vooruit komen doe je met je wilskracht, conditie en mindset vooral op lange afstanden is mijn mening.

Ik dwaal weer eens af, tja je merkt ik praat graag over het gene wat mij bezig houdt. Met dit alles kwam er een poosje terug ook ter sprake een eigen step-shop-service-verkoop-verhuur-trainingen of zoiets vestigen in Zeeland. Haalbaar.......

Iets bedenken en haalbaar maken speelt al een poosje door mijn hoofd. Ik kijk altijd naar de hardloop wereld, deze is booming en veel mensen beoefenen deze sport. Gek genoeg is steppen niet een landelijke hype, nooit geweest, zeker wel periodes waarin steppen meer gedaan werd dan nu, terwijl het wel iets in de lift zit heb ik van horen zeggen, maar het zal nooit op de hoogte van hardlopen en wielrennen komen. Helaas. Die wereld is fanatiek, hardlopers dus, in alles, kleding, wedstrijden, fun runs, gezelligheid loopjes, wat eigenlijk niet. De winkeliers en producenten zijn er mede ingesprongen als ook de media en social media wat een sport kan maken en breken. Het gekke is als ik aan het steppen ben, lacht iedere andere weg gebruiker altijd naar mij, herkenning aan vroeger zoiets zal het wel zijn. Als iedere lach een stepper zou worden/zijn dan was Nederland net zo fanatiek als bijvoorbeeld de Tsjechen. 

Door die bewustwording word mij langzaam duidelijk dat Haalbaar niet haalbaar is. Gesproken met ondernemers in steppen hun vertelde mij een lange adem, mondjes maat verkopen, oplevingen en heel veel inzet zijn nodig om er een succes van te maken. Goed eigenlijk is dat wat ondernemer zijn inhoud. Neemt niet weg dat er een kans van slagen op papier moet zijn. Dat gedacht ging ik verder met onderzoek, moet je dan step instructeur zijn, voegt dit iets toe, of met fysio therapeuten in contact komen, herstellen door middel van steppen blijkt bij blessures al op diverse plekken in het land te gebeuren. Honden ook die mogelijkheid is er canicross kent men wel, nu is er ook steppen met je hond dus, zowel naast de step gewoon easy riding of je hond voor de step en dat gaat soms hard tot heel hard in deze laatste zijn gewoon wedstrijden op top niveau. Dus zie je wel er is zat denk ik dan. 

Beginnen met verhuur van je eigen stepjes en een derde algemene erbij kopen zodat je alles kunt laten zien en testen aan wannabe steppers, ik gaf mezelf tot de zomer om hierover te denken. Buiten het leuk bezig zijn als ondernemer betekent het ook dat je minder tijd hebt om zelf op je step te staan. Jezelf promoten of fysiek laten zijn is nodig, en die tijd kun je dus niet zelf op een step staan. Nadeel dacht ik zo!

Kleding dan hahahaha weet je hoe lastig dat is X gaan we helemaal niet doen. Vergeet het man, ga zelf op je step staan en laat het aan andere over. Vertel je ervaringen en deel wat je kwijt wil over je avonturen dat is zat. Tot dat ik dit weekend geconfronteerd werd met ondernemer zijn in Nederland.

Dicht heel dicht in mijn omgeving viel iets voor en toen dacht ik. Nee dit is een drama land om iets voor jezelf te beginnen. Belastingen, belachelijke regeltjes, verplichtingen en dan zal ik er nog wel vergeten. Ik blijf wel lekker zelf op mijn stepje staan, deel mijn zin en onzin op de kanalen, wellicht een website en meer moet het niet zijn. Dus geen Zeeuwse step-shop-service-verkoop-verhuur-trainingen bedrijf.

Groet George/ Time On Your Footbike

P.S mijn eerste step was er al in het jaar 2021

April doet wat hij wil

De eerste maanden van 2024 waren om door een ringetje te halen qua sporten/footbike, januari opbouwen, februari nog meer op bouwen en maart door knallen, wat maakte dat ik eind maart over de 900 kilometer op de footbike had gemaakt. Met als langste afstand 83 kilometer...

Ergens de eerste dagen van April kreeg ik tijdens werk een vreemd gevoel in mijn hals, ach zal wel een klier zijn die opgezet is, of stijve nek, zoiets voelde het. Dag twee met ibuprofen, dag vijf, dag zes en na 7 dagen was ik het wel zat. Dus huisarts toe, en thuis gebleven van werk. Want massive koppijn, moe, dorst en slapen als een baby, niet vooruit te branden en mood-swings amai amia. Huisarts zegt vervolgens ik heb geen idee wat het is! Dus...Gelukkig kon ik snel naar het ziekenhuis voor een kno bezoekje. Die voelde aan mijn hals alsof hij een worstelpartij aan het verliezen was, deze man hé, vervolgens duwt die ook nog eens een camera in mijn neus ik dacht dat ik ter plekke over mijn gier ging. Niks wat mijn expertise aangaat was zijn conclusie, oke, op zich een fijne gedachte. Vervolgens een echo van de schildklier want ja het moet ergens vandaan komen, hoewel de bloedwaardes van de schildklier goed waren was een echo toch logisch. 

Echo resultaat, rechts in mijn hals een nodus van 1 cm en links daar waar bij mij de klachten zitten niks gevonden. Tja het was vaag, het is vaag. Dus door naar de volgende ziekenhuis afspraken gelukkig zijn die al in juni en juli....lees gelukkig als sarcasme....Maar ik was nog niet klaar voor die week met onderzoeken, mijn knie welke al vanaf vorig jaar augustus vervelend doet was aan de beurt. Hoofd geschoren, want ja foto time in het ziekenhuis ;-) Waar ik wel erg blij mee ben tegenwoordig dat er blijkbaar op bepaalde afdelingen direct een uitslag komt van je onderzoek. Zo ook nu. Een lichte vorm van artrose in de rechterknie!

Na het onderzoek dus een gesprekje met de arts, wat het inhoud, wat wel doen, wat niet doen, eventueel vervolg afspraak. Bij binnenkomst bij de arts zag ik dat de foto gelukt was op het scherm, allereerst was er nog een kort fysieke check op de knie, buigen, strekken, kantelen, ontspannen, vragen beantwoorden, doet dit pijn of voel je dit en toen kan het voorlopige oordeel eruit. Lichte vorm van artrose dus. Oke, wat houd dit in met het dagelijks leven en met mijn sporten, heel kort het dagelijks leven prima gewoon lekker alles doen mits het zeer doet. Fair dacht ik, hardlopen is XXXXX no go dus! Net als een klein kind ga je toch proberen bij de arts om een snoepje uit de trommel te krijgen, maar NEE ze was resoluut niet hardlopen. Voor nu kan ik u een cortisone injectie in de knie geven zodat de ontsteking even tot rust kan komen of een injectie met een of ander goedje wat tegenwoordig ook in creme's zit. Na heel veel sputteren en ja/nee toch maar een cortisone injectie er in gedaan. Na zes weken terug komen, want nu gaan we hier vanuit MAAR er kan ook nog meniscus gedoe zijn, kunnen we nu niet zien of een beeld bij krijgen!

Even de boel de boel laten, afspraak bij de fysio waar ik al jaren kom eens kijken wat zijn verhaal gaat zijn. Zo gezegd, liggend op de bank kwam zijn menig tja hardlopen kan wel, een projectje van maken en als dat slaagt kun je max twee keer per week 30 tot 45 hardlopen alleen voor je hier bent moet je rekening houden met vier maanden trainen want je moet het echt kalm aan doen. Ook hij kwam met geen lange afstanden meer geen halve of hele marathons meer. Ik besloot dit eerst eens te laten zakken, want vier maanden opbouwen hopende dat het goed gaat wil ik dat wel doen! Wielren fiets erbij dan, ook dit besloot ik na ruim een week overdenken om niet te doen, ik heb gewoon weg geen zin om een fiets te poetsen en onderhouden. Een step heeft geen ketting zoveel makkelijker schoon houden.

Mijn connectie met de sport fysio van jaren geleden is nog steeds heel goed en ik heb deze man hoog zitten. Dus ook hem stuurde ik de conclusie van het ziekenhuis over de knie. Ja zegt hij lopen moet kunnen je bent toch nog geen 80 zei hij, kalm beginnen met 5x2 minuten hardlopen en let op krachttraining erbij doen is een vereiste als je dat doet moet het gewoon kunnen, alleen ook hij zei neem je tijd om op te bouwen!

Gelukkig is met het zetten van de cortisone prik de pijn in mijn hals ook verdwenen, dat zal dus een ontsteking geweest zijn in mijn hals, maar wat ??? i dont know. Het gaat ook langzaam weer beter met mij, energie komt terug, slapen is normaal ik heb weer wat gesport en vandaag voor het eerst 5x2 minuten gerend natuurlijk met de hondjes erbij....

Keep up the spirit

George

Respect

Dit jaar 2024 staat voor mij in het teken van steppen, met als hoofddoel het Monster van Brabant (link) deze is pas in september, de weg er naar toe heeft nog wel wat uitdagingen en als die goed gaan is het een zekerheidje dat ik het monster ga aanvangen.

Dat gezegd gaan bij mij de kilometers en tijd per rit omhoog want dat monster is tussen de 15 en 18 uur steppen. Ik probeer 6 weken 100 kilometer per week te rijden en na 6 weken een daadwerkelijke rit van 100 kilometer te maken, ooit heb ik dit principe van een ultra loper mee gekregen. Trainen voor 6 weken, in elke week haal je de te lopen afstand en dan na 6 weken ga je het daadwerkelijke doel lopen!

Wekelijks honderd kilometer steppen verdeeld over een paar ritten met als klapper een LSD die steeds meer naar de 100 loopt word het flink pittig voor het lijf. En daar komt het blog onderwerp respect naar voren. Want ik deed afgelopen zaterdag 75 kilometer steppen, met flink wat wind. en tijdens die rit dacht ik kanonnen 75 kilometer gedaan voor het MvB moeten er nog 155 kilometers bij. Respect dus voor diegene die het MvB al gedaan hebben of sommige doen hem jaarlijks.

Gelukkig gaat het herstel van de trainingen goed, zeker is het zaak om de balans te zoeken tussen, inspanning, ontspanning en rust. Wat bij mij nog wel eens een lastig punt is, want ja ik sport nu eenmaal graag en als ik dan voel dat het soms beter is niet te sporten, doe ik in mijn hoofd de fitscore of the day test. Tja en als er dan uitkomt dat een rust dag of weekend beter is gaat dat niet altijd van harte. Zo zie ik op strava dat de echte ultra steppers van Nederland een rit hebben gedaan in Belgie van +/- 150 kilometer met 1460 hoogte meters en dat met een tempo waar je u tegen zegt. Wederom- respect-.

Beetje bij beetje komt er ook steeds meer fietskleding op de plank te liggen want ja die zijn nu eenmaal fijner dan hardloopkleding. Lange fietsbroek voor de winter, fietsshirtjes, jasje voor het fietsen en zelfs een schaatspak heb ik, nu nog een kort skeeler pak erbij. Wat mij heel tof lijkt is eigen stepkleding ofwel casual of echt een step lijn met kleding. Wat ik zo geinig vind in Tsjechië zie je zoveel mensen met stepkleding en ook het merk Atex doet bv de kleding drukken voor Yedoo. 

En het rijden met slecht weer kan ik prima verdragen, wind maakt je sterker en regen maakt je nat, tja en ik heb voor mijn achterwiel gewoon een spatbord liggen, maar esthetisch gezien vind ik het gewoon geen zicht, praktisch is wat anders want je kont en benen worden vele malen minder nat. Dus note to my self...spatbord op de kostka racer maken!

Afgelopen weekend het formulier ingediend voor het Klaverstep evenement in juni. Dat is eigenlijk het ijkpunt lukt het die dag om 150 kilometer te steppen is het MvB een go. Trouwens kijk even op de site van stepclub Oudsbergen (link) en gelijk even aanmelden, dan zie ik je daar.

Hoewel hardlopen een warm plekje in mijn hartje heeft heb ik vandaag met de fysio besproken om toch maar is naar de huisarts te gaan voor verder onderzoek, steppen gaat prima, knie ging echt beter, alleen nu na twee keer wandelen en hardlopen is/zijn de klachten weer daar.....helaas! Ik vrees het "ergste" tussen haakjes want er zijn veel ergere dingen in de wereld dan mijn knie. Gelukkig kan ik mijn ei kwijt in het steppen.

Ja en de 28x28 step blijft echt nog wel een wens....hopelijk dit jaar nog

Groet George.

Oja en instagram gebruiker kijk ook eens naar onze pagina op dat medium Footbike_friends scan ff de QR en je kun ons volgen.

 

Time On Your Footbike

Volledig gestort op de footbike of steppen of kickbike ook wel step voor volwassenen genoemd, het is zo jammer dat er nergens een site is of wat dan ook om je gegevens bij te houden, natuurlijk alle bekende ken ik ook wel, ja sommige hebben de mogelijkheid om footbike te selecteren, alleen geloof ik niet dat daar echt naar gekeken is naar de intensiteit en dit meegenomen wordt in de statistieken. We voegen er een logo aan toe en hop klaar. Nee footbike heeft een andere intensiviteit dan wielrennen, toerfietsen, mtb of hardlopen. 

Tijdens de jaren dat ik aan hardlopen deed, kwam steeds de term Time On Your Feet voorbij, vooral bij lange afstand lopen ook wel ultra lopen genoemd. Je lijf, je mindset, eigenlijk alles laten wennen aan lang hardlopen. Gezien het feit dat ik nog steeds niet kan hardlopen is het full focus op de footbike, de trainingsfrequentie opvoeren en uren maken is van belang, natuurlijk in proporties en naargelang het lijf aan kan, kilometers maken, nee uren maken. Rust inbouwen, want slapen en rust pakken is een groot onderdeel van de weg er naar toe. Drukke boel dus en ook af en toe nog werken tussendoor, man zijn voor mijn lief, huishouden doen, aandacht geven aan de honden, man man, hoe doe ik het allemaal.....

Toen hardlopen en steppen nog de combi was deed ik 30/40/50 kilometer hooguit steppen in de week dat verteerde mijn lijf prima, het maakte mijn benen sterker, heuveltjes lopen in het bos waren als zoete koekjes voor mijn benen. Hardlopen is niet meer, zoals ik al zei, full focus in 2024 op steppen vanaf januari 2024 naar half februari zitten er bijna 500 kilometers op de step in mijn benen. 

Het lijf heeft deze veranderingen in belasting ook door, hier en daar komen er wat footbikers-pijntjes, noem je dat zo...... Heupen beginnen wat te mopperen, handen merken ook dat er veel stuur vast gehouden moet worden, schouders die moeten wennen aan de stand en duur van de houding. En met mijn nekhernia verleden is dat ook belastend met een helm op en in een bepaalde stand je hoofd houden. Sowieso die helm is wennen, volgens mij heb ik best een moderne lichte helm, wel vraag ik mij af zijn er lichtere of meer voor de zomer geschikte helmen ??? Iemand die het weet laat het tell me 

De uren die ik nu gereden heb in 2024, 24,5 inmiddels zijn allemaal gereden op het asfalt. Voor dat ik het gekke idee kreeg om het Monster van Brabant te doen, heb ik hier en daar wat adviezen gevraagd omtrent trainingen. Doe ook heuveltjes trainingen en ga het bos in, gaan we dan ook doen, morgen ga ik naar Haamstede, helaas mag je daar alleen op de betonpaden steppen, of mtb parcours aan die uitdaging ga ik mij nog niet wagen. Gelukkig is er meer bos in Nederland en kreeg ik een uitnodiging van Rob om eens in zijn buurt te komen bos-steppen...

Natuurlijk laat het monster nog even op zich wachten. Gelukkig. onderweg er naar toe staan er al wel leuke ritten- lees uitdagingen- op de planning. kijk maar 

2-6-2024	Klaverstep	150 km
16-3-2024	groenehart steptocht	50 km
21-9-2024	MvB	230 km
28-1-2024	2de trainingsdag	41,1	2:07:19 a.m.	19,369	0:03:06	nieuwkuijk
5/26/2024	Giro di schouwen	60 km

Dan willen wij in Zeeland ook nog een ritje doen voor iedereen die mee wil, die gaan Hans en ik komende week bespreken. Het zal iets van 50/60 kilometer worden door ons mooie Zeeuwse land. On the side, Hans en ik hebben het ook al over een footbike-podcast gehad, invulling en het hoe of wat ook dat staat nog op de to do list. 

Zoals ik begin met mijn verhaal ik kan niets vinden voor footbikers om hun gegevens bij te houden, daarom ben ik los gegaan met Google sheets, allereerst gegevens kunnen invullen, ontwerpen en hopelijk volgend jaar met meer gegevens kunnen komen zodat de intensiteit ook realistisch kan ingegeven worden. Hoe of met wie nog geen idee.

Verder is het oriënteren op offroad step voor volgend jaar, handige kleding zoeken voor op de step, sportvoeding, zomer helm, enzovoort enzovoort. Tja ik ben nu eenmaal fanatiek als ik een sport heb gevonden waarin ik mijn ei in kwijt kan. En mede fanatiekelingen vinden dat is nog wel een ding in Nederland zijn aardig wat steppers alleen nog niet iemand gevonden die zo bevlogen is als mij. Als je kijkt hoe populair steppen in Tsjechië is dan ben ik best een beetje jaloers.

Groetjes and make some TOYF

Trainingsdag Stepbond 28 januari

Eindelijk een normaal weekend, afgelopen woensdag was mijn laatste dag bij mijn werkgever, komende donderdag 1 februari start een nieuw/vertrouwd traject. Weekje vrij dus! Zondag stond al weken in de agenda, zoals elke zondag trouwens, deze was gereserveerd voor de trainingsdag van de stepbond. Met een gekke spanning in het lijf begon mijn reis naar Nieuwkuijk.

Uurtje en 20 minuten rijden met een opkomende zon en geen verkeer op de weg, lekker wakker worden is dat en klaar maken wat er komen gaat. Helaas met een verplichte aspirine want koppijn en een snotkop maar hey boeiend er komt een leuke dag aan. Aangekomen bij de verzamel locatie zie ik buiten al diverse stepjes staan. Oef gaat er heel even door mij heen, waarom. Nu buiten stonden nogal wat carbon en mibo's te wachten op hun eigenaar om ook een leuke dag tegemoet te gaan, en ik val nogal uit de toon met mijn kostka 28x24. 

Binnen was het al gezellig druk, voor mij enkele bekende gezichten, verder allemaal nieuwe mensen om te leren kennen. Allemaal met het zelfde doel een leuke en leerzame dag georganiseerd door de stepbond. Er zijn al eerdere dagen geweest al deze, meen ik, voor mij was het de eerste die ik meemaakte. Na een kletspraatje hier en daar, koffie en cake was het tijd voor uitleg over het eerste gedeelte van de dag. 

Deel één bestond uit, steppen over de baan om warm te worden en tijdens werd er gelijk daar waar nodig advies gegeven hoe beter, ontspannender en met minder energie goed te steppen. Hoe tof net op de baan en nu al de tip krijgen om zo min mogelijk te bewegen om goed te kunnen steppen. I love it. Nee gekheid natuurlijk heel kostbaar zulke tips. Dit werd geleid door Piet/Peter of iets met een P Groeneveld, die van de PG steps zeg maar. Daarna werden we in groepjes verdeeld om kop over kop te gaan rijden, techniek gelijk weer toepassen en leren rijden in een groepje, na 100 a 150 van kop afgaan en achter aansluiten. Leerzaam, en leuk om te doen. Warm gereden. Dan gaan we er nu tegenaan. HIIT 15x20 sec dood gaan is dat eigenlijk. na 20 seconden had je zo waar 20 seconden rust. Dus ff jezelf naar de klote helpen, maar goed zulke trainingen zijn goed voor hardheid dus hop hop. Hij deed zeer, maar zo lekker. Lunch!

Verzorgd door een moeder van een van de deelnemers, en hoe verzorgd tot in de puntjes, complimenten! Genoten werd er van de lunch, met elkaar gepraat over koetjes en kalfjes maar vooral over steppen....Deel twee stond voor de deur, en ook nu kregen wij uitleg, heel fijn ik hou ervan. Kleine 200 meter naar de baan om te starten aan deel twee, gelukkig was de zon ook met ons, jasje minder kon geen kwaad. Als eerste deden ze een diepe zit training, zo laag mogelijk met je billen naar je achterwiel en tijdens dat blijf je steppen met als opmerking je gebruikt maar 1 been, want wisselen is omvallen. Die oefening heb ik overgeslagen, iets met meniscussen die niet lekker zijn op het moment, wat mij mooi de gelegenheid gaf om met de camera wat plaatjes te schieten. 

Daarna was het briefjes training, old school training doen met een brieffie, wekelijks doen ze deze training met een brieffie bij stepteam Twente, zo leuk! Rijden in D1 & D2 of Z1 & Z2 ik gebruik namelijk altijd de Z in plaats van de D voor aangeven van zone waarin je traint. Op het gemakje dus, langzame duurtrainingen zijn goed voor je uithoudingsvermogen en maken je gehard en sneller, bekend terrein voor mij, niet voor iedereen, kon ik aan gezichten aflezen.

Zijn we dan nu klaar, hahaha, nope nu gaan we voor de tweede keer vandaag kapot want 30 minuten all in. Steppen met het snot voor je ogen. Starten als een malloot is het advies en daarna consolideren voor 30 minuten, tempo vasthouden en techniek toepassen. Dus ik start zoals gezegd en krijg eigenlijk gelijk de deksel op mijn neus, zo sta je er dus voor. Mijn longen branden, benen verzuren, snot voor mijn ogen, maar ik herstel langzaam en kan een voor mijn mooi tempo aanhouden rond de 22 gemiddeld op 30 minuten steppen. Chapeau voor jezelf...

Nu wel dan.....klaar ?

Ja dit was het.

Dit was kapot gaan

Dit was genieten

Dit was fun

Dit was waarom ik steppen 💗

200 meter terug naar de realiteit.

Omkleden en ontzettend nagenieten dat deze dag in mijn agenda stond. Kort nog even wat gekletst, kopje koffie en stroopwafel. Afscheid genomen en bedankt voor deze dag.

Google maps, 3,8 km verderop naar een step kijken ik wil deze kopen, zo ging ik er naar toe. Yedoo Wolfer RS groen. De dame liet mij een rondje rijden, en eigenlijk kwam ik tijdens het rijden tot de conclusie dat het mij niets extra's geeft ten opzichte van de kostka 28x24 dus met één step gekomen en met één step naar huis rijden.

Wederom 1 uur en 20 minuten en nu nagenieten, wat een top dag!

Foto 1 voorbeeld van een briefjes training.

Foto 2 de Yedoo Wolfer RS welke ik niet kocht.

Foto 3 Zoals de dag begon.

Groet van een verslingerde stepper.

George

Vandaag gereden 41,1 km.

 

Update januari 2024

Het jaar zoals vele onder ons goed begonnen, sporten goed opgepakt vanuit december, doel voor dit jaar 230 km steppen in september. En qua eten ging ik trouw met mijn vrouw mee in het fitchef principe. Meer groente en afwisselender eten. 

Momenteel werk ik nog in Goes bij mijn vrij nieuwe werkgever, sinds een paar maandjes werk ik daar. De uren die wij er maken hakken er flink in en dat merk je dan goed als bijna 54 jarige je herstel is gewoonweg langer, ten eerste van de lange werkdagen en ten tweede als je er dan ook weer bij bent gaan sporten circa drie keren per week. 

Het gaat langzaam kilo's kwijtraken, beter zo dan met een rotgang. Zoals dat gaat is het met sporten ook langzaam komt er weer een gewoonten in. Steppen is hoofdzaak want hardlopen lukt nog niet en trainen met gewichten en banden is niet leuk😂 Wel erg nodig by the way.

Dan loopt er on the side nog een dingetje, waarmee ik al diverse mensen heb lastig gevallen. Allereerst overweeg ik een actioncam aanschaffen voor tijdens steptochten, hoewel steppen op asfalt niet heel boeiend is om naar te kijken denk ik dat je best wat leuke beelden kan schieten. Gerenommeerd merk als Gopro of de vrij nieuwe DJI of toch een goedkope Wolfgang....ook hier is de keuze reuze.

Project twee, is step nummer drie. Momenteel bezit ik een 26x20 en een 28x24 beide Kostka. Nu wil ik er eigenlijk een derde bij 28x28 inch banden maat. Ook voor dit heb ik diverse mensen lastig gevallen met vragen, meningen. Twijfelkont als ik ben ook hier nog geen besluit genomen, aanvankelijk had ik een Mibo revoo 1 gekocht, dit was mij niet geheel duidelijk ik dacht dat het een tweede versie was. Koop niet door laten gaan. Dan een shop die een tourist heeft aangepast met banden ook leuk en interessant. Veel Kickbike's aangeboden gekregen het is dus niet dat er niks te koop is. Dan op het oog een vette step gezien voor een meeneem prijs de Yedoo Wolfer RS 28x28, nu als je daar de kenners over hoort is die keus niet heel slim, puur op meningen afgaande van mensen die veel langer steppen dan mij.

Hoe druk en lastig kun je het jezelf maken!

Nog een paar dagen werken bij die vrij nieuwe job en dan ga ik terug naar Vlaeynatie, woensdag is mijn laatste dienst dan een weekje vrij en 1 februari beginnen. Als ik dit zo allemaal typ denk ik jeetje en januari is nog niet eens om hahaha, hopelijk maak ik hier geen trend van dit jaar.

Update van de bijna eerste maand van 2024