Kapot gaan

Ik was 15 meen ik mij te herinneren, er waren vage klachten, neus verkouden, hoesten, en ontzettende jeuk in mijn ogen, en moe, veel moe. Na diverse bezoekjes aan de huisarts en uiteindelijk aan het ziekenhuis, waar ik een 20 tal plakkers op mijn rug kreeg, waaruit bleek dat ik allergieën had/heb. Inmiddels ben ik de 15 ruim gepasseerd. Voor sommige onder ons ben ik oud, versleten en op weg naar schijn dood.

In die 35 jaar die gepasseerd zijn is die klote hooikoorts, de katten allergie, het huisstofmijt verhaal er echt niet minder op geworden. Dat werd mij vandaag maar weer eens flink ingewreven. Lekker vroeg op pad naar het mooie Vlissingen om al daar de Feex aan te slingeren, en route lopen was het plan. dus ik naar het Nollepad gelopen, want daar start de route volgens de Feex. Gps check, training gestart en route laden.

''Wat hebben wij toch een geweldig leuke hobby''

Kak, geen rood streepje in het scherm, oke. Schakelen dan maar, wat ik mij kan herinneren van eerdere trainingen met de loopgroep en de hobbeldebobbelloop is het pad waar ik nu op loop flink lang en moet ik mijn training daar best op kunnen uitvoeren. Check, route negeren de Garmin op het trainingsscherm zetten. Ondertussen kan ik met het warming up tempo genieten van de omgeving. Veel bos en struik en onkruid en bloemen en stuifmeel en en en.

De trainer piep op mijn linker pols dat betekend, gas er op, twee kilometer in een tempo van 4:52 per kilometer. Dus dat is net geen tien minuten in een tempo waar mee ik geen moeite heb. Ik doe deze trainingen en dit tempo immers al een poosje. Snel na het opvoeren voel ik dat dit hem vandaag niet gaat worden. Natuurlijk loop ik door, na twee kilometer piept de trainer weer en betekend dat 500 meter easy tempo. In die 500 meter komen er diverse gedachten voor bij, tempo omlaag, stoppen met de trainingen en uitlopen op eigen tempo. Voor ik het mij besef, hoor ik drie toontjes uit de Garmin komen en moet ik weer aan de bak. Poging twee is nog beroerder dan de eerste, ik moet stoppen, slokje drinken, besluit om toch deze af te maken, en hij komt uit mijn tenen. Damn die deed zeer.

Na twee komt drie, nee joh, doe even gewoon, hoe dan. Ik weet van mezelf dat stoppen gewoon geen optie is. Ik begin aan de derde met die afspraak dat ik doe wat kan, net niet op het gewenste tempo, iets langzamer zodat ik het vol kan houden twee kilometer lang. Man man wat een drama training, ook nu moet ik stoppen. Adem happen, even goed uitblazen en ik zet mezelf aan tot het lopen van de laatste kilometer. Done, vinkje er achter. Kapot geheel kapot ben ik.

Van binnen mopper ik voluit, die klote hooikoorts he, zorgt er al jaren voor dat ik mijn hobby niet normaal kan uitoefenen. Dat ik iedere dag medicijnen moet slikken. Dat in de tuin zitten vaak niet kan. Wandelen of fietsen dan eerst bijen pollen korrels innemen. Het is geen levensbedreigende ziekte, bekijk het in perspectief zeg ik vaak tegen mezelf. En toch is het klote.

https://running.nl/de-10-ideale-tips-voor-hardlopen-met-hooikoorts/

Het internet staat vol met tips en tricks om het dragelijk te maken, en sommige doen er echt wel toe.

Geniet van de dag,

George