Praatjes op de Paadjes met een Footprint

Lopen op zaterdag dat is een poos geleden, gewoon een beetje raar, die dag staat normaal in het teken van ons, samen, dingen doen, leuk, minder leuk, klusjes, dat dus. Vandaag praatjes op de paadjes met een footprint, trail run van 36 kilometer of was het nu 37 tja dat ga je op voorhand niet weten.

Bakkie koffie, havermoutje, even de socials checken, daarna over op de orde van de dag. Flask vullen met tailwind en water, trek reepje mee. Zo dat was het vocht en voedsel voor de trail. Nu de loop spullen nog. Soms heel soms betrap ik mezelf op het feit dat ik wel veel weg heb van de andere sekse als het op kiezen van loopkleding aan komt. Even een note, alleen dan hé

Shirtje, broekje, sokken, reserve shirtje, petje één, petje twee. En zo hobbelen we door tot dat alles compleet is. Tas vol pakken en naar beneden om al daar een heel belangrijk deel van dit evenement in te pakken het #KBBtje natuurlijk zoals het hoort Hertog-Jan, zowel normale pils als 0.0 gaat mee. Er ontstaan kriebels.

Auto starten, muziek op standje gehoor beschadiging, zin ik heb er zin in, ondanks de kriebels.Aangekomen staan er al diverse lopers, de één klaar voor de start de ander, klaarmakend voor de start. Mijn trailmaatje voor vandaag is er ook al klaar voor en ook zij heeft er zin in. Hoi, hey, leuk dat je er ook bent. Bekende van Facebook in het echt zien, soms is de link er niet direct. Maar leuk dit. En kriebels.

Een korte, daadkrachtige uitleg van het hoe of wat word ons gegeven door de podp & footprint goeroes. Ja duidelijk, vragen, nee, mooi dan gaan we beginnen. En braaf volgen wij de leiders! Ondertussen gaan de fenixen, suunto's en polars op aan. If it ain't on strava it never happend! Zoals afgesproken starten we rustig, want ja je kunt in de eerste kilometers al stuk gaan. Ja duh maar niet dus Marcel geeft er gelijk een klap gas op, en volgen zou je hem bijna horen zeggen, stelletje....hahaha.

Zo gaan de kilometers voorbij, kletsend, lachen, foto hier, foto daar. Gelukkig word er regelmatig gestopt, even een plas pauze, vooral de mannen. Reepje, gel, slokje. De eerste grenspaal op het parcours is direct het slachtoffer, de dames worden vriendelijk gevraagd om zich rondom de paal te situeren. Klik, klak nou ja in gedachte dan he, zo klonk het vroeger, nu met de iphone's en samsungs gaat het in een razend tempo, voordat je haar goed zit sta je al op 10 foto's 😏

Bij mij gaan de kilometers iets minder fijn, iets op mijn rug is niet zoals het hoort, continu schuurt mijn trail vestje op mijn schouders, irritant en het is continu aanwezig. Ondanks loop ik door, dan het parcours en terrein waar we lopen, groener dan groen, de heide staat bijna in volle bloei, en is nu al een pracht om te zien. Na 10 komt 20, het tempo is pittig voor mijn doen en heel langzaam ga ik het merken dat er een tandje harder gelopen wordt dan dat ik normaal doe. Dan stoppen we en krijgen wij een korte uitleg over een veld waar we overheen gaan lopen, ik hoor iets met uien en een boer. En inderdaad we lopen over een boerenveld met daarop ?? geen idee, gevolgd door een maisveld, #maisveldtrailen

De eerste tekenen van aftakelen beginnen zich aan te melden, ik voel het in mijn benen, kracht wordt minder en het soepele is er af, inmiddels tikken wij de dertig kilometer aan en er ontstaat een klein gaatje met het peloton, de PODP goeroe trek er nog even flink aan op het einde, dat was voor mij de genade klap. Ik ga er ook geen moeite voordoen om terug te komen, wijsheid komt met de jaren....hahaha. En dan ineens ben ik weer onderdeel van de kopgroep, ja duh want die stonden stil bovenop een heuvel waar ze een soort van, ik kan sneler naar boven dan jij wedstrijdje aan het houden zijn. Goed kan ik toch met de groep aankomen op de parkeerplaats. En daar gaan we voor de laatste beslissende kilometers. Binnen no time ben ik weer een volger ipv een kop groep meeloper en deze keer niet alleen, eerst zakt er een loper af die aansluit bij een andere groep en daarna zie ik een dame afzakken.

Samen met de achterloper gaan wij voor onze laatste kilometers, vechtend tegen allerlei minder fijne dingen....man man wat hebben wij toch een toffe hobby. En dan denk je ja ik zie ze de voorlopers we komen weer bij, en weg zijn ze om een extra lusje er aan te plakken. Nou niks lus, niks extra, gewoon linea recta naar de auto. Ik wil mijn schoenen uit, vestje afpleuren, droog shirt aan en bier. Want daar kwam ik toch voor.

Zo gezegd zo gedaan, bier nou ja 0.0 want de auto moest nog bestuurd worden. Samen met veel andere lopers word er genoten van 0.0 en gewone Hertog Jan. Genoten, gekletst, kennisgemaakt, ge ooh ben jij dat nou, aah ja ik dacht je al te herkennen....geweldig dus, hiervoor doe je het toch. Dan zijn die pijnlijke laatste kilometers, de irritaties, de warmte en wat al niet meer bij de eerste slok koud bier direct vergeten.

Marcel en Footprint, bedankt, het was er één om nooit te vergeten.

Groet George