Rondje steppen in de Bels

Dans de zon op en dat op zondag, 3:30 ging hij af, uiteraard werd ik voor gek verklaard thuis. Maar ach als je iets leuks wilt doen moet je er wat voor over hebben tenslotte. Steppen over de landgrens had ik nog niet eerder gedaan. Dus op naar België.

De hele week stond in teken van dit evenement, vooral omdat het voor mij een ijkpunt zou worden. Vrijdag was ik al vrij in verband met een feestje, dus een lekker lang weekend, extra lang want de maandag had ik ook vrij genomen. Zaterdag alles in orde maken, step in de auto, kleding op orden en in tasjes gedaan zodat het in de auto goed geregeld was en ik niet hoefde te zoeken, ja je leert van de jaren hardlopen om alles op orde te hebben. Eten en sportdrank in de koelbox gedaan, zelfs een salade gemaakt die ik kan eten na het steppen.

Om 4:30 vertrekken op zondag, ja dan zie je letterlijk zoals Diggy Dex het zingt Dans de zon op klik ff op de link echt een tof nummer. Heel gek want er zijn meer mensen dan alleen ik op de weg, Ook onderweg naar iets leuks of juist onderweg naar hun bedje, ja zo denk je dan als je op dit tijdstip op de weg vertoeft. Gestaagd rollen mijn banden over het asfalt. Tot dat je over de grens komt dan ineens moet je alert zijn want tja de Belgische wegen zijn nu eenmaal niet zo onderhouden dan bij ons in het land...just saying! Na 165 kilometer mag ik het asfalt verlaten en rijd ik door wat Belgie typeert, straten en wegen met leuke en mooie panden richting een stukje natuur waar het startterrein ligt en wat tevens het thuisfront is van Stepclub Oudsbergen

Gastvrij, waar de Belgen bekend om staan, ontvangen worden door Albert en bestuursleden (sorry ik ben u namen vergeten) wij moeten op dit tijdstip ons enthousiasme enigszins temperen want de mensen op de camping zijn nog in diepe rust- lees 06:15. Neemt niet weg dat er al veel reuring was, de teamleden van de stepclub waren al druk aan de gang. En warempel ik ben niet de enige die op dit tijdstip al arriveert want daar komt Nicolette ook aangereden. Het is tijd om ons zelf gereed te maken voor de aftrap. Dus terug naar de auto om de step er uit te halen, benodigdheden om hangen en natuurlijk de helm op te zetten, want geen steprit zonder helm voor deze man!

om 7:15 is er een foto momentje met de dan aanwezige diehards, met z'n drieën zijn wij van plan alle vier de lussen te rijden vandaag wat in totaal 150 kilometer maakt....later meer of dit gelukt is. De eerste ronde begint voortvarend en we steppen door de omgeving welke echt aangenaam is, de kilometers vliegen voorbij en voor we het weten is lus één gedaan met 50 kilometer op de teller, even een kleine sanitaire stop, jasje uit doen en we gaan met twee verder de volgende lus deze is rond de 23 kilometer. Ja daar komen ietsjes meer heuveltjes bij, goed te doen maar je merkt dat je in België bent. Lus twee ✅

Pauze! Een mooi moment om een schoon en droog shirtje aan te doen, we genieten met diverse deelnemers van de lunch, zelf deed ik een vegetarische spaghetti tot mij nemen een glaasje cola voor de suikers en om het af te toppen een bakkie koffie, onder dit genot werd er natuurlijk rond uit gekletst over het steppen, leuk om met een clubje gelijkgestemde te lunchen. Na deze welkome rustpauze konden we weer aan de bak, ronde drie ook deze was rond de 50 kilometer, met de meeste klimmetjes er in. Wederom starten we deze ronde met drie, en ja alle drie vangen we deze ronde aan met verkeerd rijden, dus terug naar start. En daar opnieuw begonnen, en ja deze ronde wat een geweldige omgeving mochten wij ervaren, steppen door het nationale park de hoge kempen ik kan je zeggen wil je is op vakantie in België en niet al te ver rijden om te genieten boek dan een accommodatie in deze omgeving, Wauw! Oja wat trouwens in België goed geregeld is zijn de fietsknooppunten als je gaat rijden op die bordjes kun je niet fout rijden dat even ter zijde. Rijdend door de hoge kempen omhoog en omlaag met een maximum speed van 58,4 op de step en ik kan je verzekeren dat is hard. Aan dat mooie komt ook in België een eind en moet je constateren dat ze ook daar wind hebben, heel gek maar het is zo. Langs het water met de wind vol in je bakkes is het best zwoegen.

En daar kwam hij, op een moment dat ik hem totaal niet verwachtte, de man met de hamer, na 110 kilometers en hij was flink hard. Nog 17 tot het einde dus verstand op nul, pijn in de benen negeren en stampen maar. Realiserend dat ik de vierde lus er niet bij kan hebben step ik de laatste kilometers door tot het einde. En man, man wat een enorme domper is dit zeg. Nog niet eerder ging ik op een lange afstand zo goed, ik vloog nog op kilometer 100 en dan ineens 10 verder is het over.

Aangekomen bij de camping, was ik toch trots en voldaan soms is het wat het is, mijn verste tocht met de meeste stijging juist volbracht vandaag. Be proud en zo nam ik deze dag tot mij. Spullen af doen een fris shirtje aan lange broek en trui aangeschoten. Natuurlijk even na praten hoe de dag ervaren is. Gedag zeggen tegen de organisatie welke een grote pluim verdient, chapeau!

Plan was dus 150 kilometer vandaag, waar ging het mis. Genoeg gedronken want iedere 5 kilometer krijg ik op mijn Garmin een waarschuwing om te drinken. Na die 100 kilometer werd ik wederom misselijk, is het dan van het eten in de pauze en mijn sportdrank te samen want spaghetti en sportdrank zijn beide koolhydraten?? Te weinig vast voedsel? Niet genoeg plat water? Ik moet hier the day after is induiken en kijken of ik info kan inwinnen waar het fout ging.

Oja the day after brengt ook spierpijn met zich mee. Gelukkig kan ik een dagje relaxen morgen weer aan de arbeid.

Al met al een geslaagde zondag!

Time On Your Footbike!

George.