Op de gevoelige plaat #Foto

Nog een paar dagen en dan krijg ik mijn Roparun ''ontgroening'' het begint lichtelijk te kriebelen hoewel ik me er totaal nog geen beeld bij kan vormen. Wat er mij te wachten staat zeg maar.

Afgelopen zondag de teamleden ontmoet tijdens de laatste vergadering van het team. Leuk om de verschillende mensen/personen te zien die zich inzetten voor dit mooie doel. Grappenmakers, fotograaf, knappe dames, fysio's en de regelmannen en dame.. Leuk gezelschap zo bij elkaar en natuurlijk ook de drivers en de catering dame niet te vergeten.

Na afloop mijn shirts gehad en ik mocht er zelfs in poseren..  een iets minder fijne bijkomstigheid van het krijgen van een shirt...

En een klein verhaaltje erbij op de Facebook pagina van Stichting Runningteam Altijd ééntje te veel - Team 52 

Langzamerhand mijn spullen verzamelen zodat ik zaterdag gepakt kan vertrekken naar Halsteren, om een mooi avontuur te gaan mee maken.

Sjors.

#Hooikoorts & #Hardlopen zijn de # van deze Blog

Uiteindelijk dan toch m'n hardloopkleding aangetrokken, had ik volgens een bepaald persoon al veel vroeger in de ochtend moeten doen. Moeten, nou meer zo van dat is goed voor je even je hardloopkleding aan. Goed dus mijn hardloopkleding aangedaan en ook daadwerkelijk naar buiten gegaan. De zin en motivatie was er niet echt.

In mijn hoofd zat vijf ontspannen km lopen, gewoon lekker tempo, moet kunnen op de maandag. Waarschijnlijk veel last van de pollen en grassen die in bloei staan. Hop TomTom om de pols, petje op en gaan. Nog geen 500 meter verder, sloeg er een soort van paniek in mijn lijf, hoge, nou veel te hoge ademhaling en mijn hart ging als een malle tekeer. druk op m'n borst. Stoppen en even wat warming-up oefeningen doen en de boel weer onder controle krijgen.

Als dit de toon is voor de komende 4500 meter ging er door mijn hoofd. Even alles van je afschudden, versnelling lager lopen en genieten. Dat lukte aardig tempo ging naar 5.23 p/km dit kan ik wel volhouden. Ondanks dat die druk en benauwdheid er nog steeds waren #Hooikoorts.

Na de halve marathon van Renesse is het lopen alleen maar minder geworden, tempo vasthouden, plezier en conditie lijken wel achtergebleven te zijn op het strand. Afgelopen donderdag 12,5 km gelopen en die moest ik uit mijn tenen persen, die gingen ook al niet als voorheen. Kan toch niet dat de invloed zo groot is. Of te veel gelopen de afgelopen maanden ? Deze vragen gaan door mijn hoofd tijdens km 3. En het voelt niet lekker.

door naar km 4 inmiddels in de eerste 3,8 km al twee keer kapot gegaan en vier keer gedacht aan stoppen. Maar opgeven is geen optie. Oversteken en de laatste km eruit knallen, dit lukt in een aardig tempo. Ademhaling en borstgevoel zijn er niet minder op geworden, maar hé ik ben en blijf een klein beetje ''eigenwijs'' de laatste 200 meter voelen als 2 km en dan komt er 5.00 op de teller te staan en kunnen mijn benen ermee stoppen voor vandaag. 

Met opgeheven hoofd, enigszins voldaan gevoel loopt ik naar huis. Nog steeds gaat het door mijn hoofd... De term over-lopen schiet naar binnen ( Bestaat die term?) of is het dan toch zo.

#Allergie #Hooikoorts toegeven dat de kracht en lengte van mijn loopjes tijdens deze periode anders ingevuld moeten worden. Accepteren, die staat ver weg in mijn woordenboek. Na het tikken van dit verhaaltje ga ik er maar eens Google oplos laten en kijken of er tips zijn.

Dream come trough

Om een lang verhaal kort te maken...Over 9 dagen ga ik met 'Stichting Runningteam Altijd ééntje te veel' mee als een van de chauffeurs. toevallig heel toevallig zijn ze bij mij uitgekomen. En ik dacht laat ik eens uit mijn comfort zone kruipen en meegaan. 

Nog geheel onbekend ben ik voor de teamleden en visa versa a.s. zondag ga ik tijdens de laatste vergadering de teamleden ontmoeten. Spannend! Draaiboek, route en teamkleding alle puntjes op de i tijdens deze vergadering. Vrijdag 22 mei de vrachtwagen inruimen en ook logistieke de puntjes op de i zetten. Zaterdagochtend om 06:30 vertrekken we richting Frankrijk.

Voor mij is het rijden.. rijden... en hand en spandiensten verlenen waar ik kan. super leuk en nogmaals spannend. tijdens de heenreis, terugreis ga ik zoveel mogelijk foto's maken en bijbehorend commentaar erbij. Als er Wifi is ga ik proberen om het een en ander te delen via Facebook...

Af en toe. mocht dit mogelijk zijn ga ik een stukje schrijven en ook dit proberen te delen.

Uitkijkend naar een geweldige ervaring.. Om zo een kleine bijdrage te leveren aan de achterliggende gedachte van de Roparun. 

Neem alvast een kijkje op de website(s) hieronder en een bijdrage is altijd welkom natuurlijk.

Sjors.

Website: Altijd eentje te veel

               Roparun 

              Team 157 Schouwen-Duivenland

Halve van Renesse

Eindelijk zaterdag 2 mei, zelfs de wekker ervoor gezet. De avond ervoor ervoer ik al wat kriebels of eigenlijk gewoon zenuwachtig! Want het is me toch wat 21.1 km rennen door Renesse. De wekker stond dusdanig vroeg dat ik op het gemak alles kon voorbereiden. Zowel qua kleding als mijn eigen persoontje.

Havermout met fruit, kopje koffie on the side en in mijn hoofd was het vrij druk met '' hoe ga ik het doen, kan ik de 21.1 km wel uitlopen'' buiten die gedachte gingen er nog veel meer door de grijze massa. Gelukkig had ik de nodige afleiding van mijn lief, die ziet het dan aan me als ik druk ben in mijn hoofd en door haar rustgevende woorden kom ik ook meer in mijn zen. Koffie en ontbijt op.

Naar boven, kleding uitzoeken waarin in wil gaan hardlopen, welk broekje en welk shirt was eigenlijk het grootste dilemma. Schoenen, sokken en tubes stonden al vast. Dextro gaat ook mee in de tas is voor mij voldoende op 21 km ik ben ''nog'' niet van de gelletjes oid, goed ontbijten en voldoende drinken op voorhand moet voldoende zijn om het op een goede gezonde manier te volbrengen. 

Normaal vliegen de uren voorbij in de ochtend, vandaag niet hé. Heel langzaam kruipt de klok naar 11 uur toe. Vlak voor 11 uur gaat de voordeur open en komen onze meiden binnen, ik krijg een glimlach op mijn gezicht en besef dat ze meegaan naar Renesse. Aangekomen in Renesse startnummer en shirt ophalen en dan wachten tot 13:00 uur. Kriebels en zenuwen zijn ook mee gekomen, gezonde spanning noem ik het maar.

Tubes aan, lange broek uit, startnummer opspelden en loslopen wat rek en strek oefeningen doen en voorzichtig tussen de menigte voegen. Gps horloge staat klaar voor de start, nog even een hoi en succes en dan hoor ik de spreker.. nu gaan de zenuwen door mijn keel en lijf. Ik pep mezelf op en we mogen. 650 lopers gaan ervandoor.

Na 2.18.51 kwam ik over de streep. kapot, moe, blij, teleurgesteld...Allerlei gedachten en emoties gingen door mijn lijf. Met één conclusie... Nooit & Nooit meer dit. De halve van Renesse loop ik nooit meer.

Foto cPetra Noordijke

Eerste foto..zeker trots en op dat moment waren de emoties al wat minder. Maar nog steeds met dezelfde conclusie de Halve van Renesse nooit weer. Gevolgd door een filmpje tijdens de start. De laatste foto, waarop je kunt zien hoe zwaar ik het had.